infotekst:
Muziek in de donkere kamer De titel van deze compositie is voor mij zeer suggestief: Muziek in de donkere kamer. Soms sluit ik mijn ogen tijdens concerten. De resulterende duisternis stelt mij in staat andere (nieuwe) klankruimten te ontdekken. Met andere woorden: Mijn waarneming beweegt zich in een andere context en vindt zo nieuwe matrixen. Het publiek, dat Muziek in de donkere kamer hoort, raad ik aan hetzelfde te doen en je ogen te sluiten. Bij het componeren van het stuk stelde ik me voor dat ik door een donkere kamer in de vorm van een labyrint dwaalde en texturen en objecten ontdekte die uit het niets verschijnen. Ik denk dat iets van dit idee terug te vinden is in mijn muziek, in de figuren, geluiden en bewegingen die spontaan ontstaan. Muziek in de donkere kamer is een opdrachtwerk van ensemble PHACE, dat dezelfde titel draagt als een schilderij van de Oostenrijkse kunstenaar Günter Brus uit 1993. Met hem en zijn vrouw Anna Brus heb ik een hechte vriendschap, en de compositie is met veel liefde aan hen opgedragen. Skifir Aan het begin van het stuk is een arpeggio te horen op de piano, een citaat uit de Françoise Variaties (1983–1996) van mijn leraar Franco Donatoni. Skifir werd in 2010 gecomponeerd als eerbetoon aan de 10e verjaardag van Donatoni's dood; In 2013 heb ik de compositie herzien. Donatoni heeft enkele van zijn dromen in het boek Antecedent X (1980) opgeschreven. Over één daarvan schrijft hij: ‘Bij allerlei verwarrende gebeurtenissen spreekt A. C. onverstaanbare woorden uit. Alleen SKIFIR is duidelijk begrijpelijk«. Deze zin is niet alleen de titel van mijn stuk, maar laat ook zien hoe ik over mijn muziek denk: “een veelheid aan verwarde gebeurtenissen”. In Antecedent X Donatoni ontwikkelt het tegenovergestelde aspect van compositorische analyse: “droom, intuïtie, beeld, visie, idee, fantasie, verhaal...”; Ik verwerk al deze componenten in mijn compositie. Space Factory III – uit de kindercyclus Bij het componeren van dit stuk kwamen twee ideeën samen: het creëren van een zeer sterke galm in de kamer en het kinderlijke karakter. Voor mij was het erg moeilijk om het tweede idee te implementeren: een compositie voor kinderen creëren of, in zekere zin, een stijl die ons aan de kindertijd doet denken. Over het algemeen denken mensen meestal dat ‘eenvoud’ en ‘eenvoudige humor’ kinderachtigheid vertegenwoordigen; Ideeën die ik niet deel. Muziek voor kinderen betekent ook complexiteit en veel fantasie. Ik heb een cyclus van stukken geschreven die met deze concepten werken. Ik ben geïnteresseerd in het onderwerp 'muziek voor kinderen' omdat ik denk dat ik bij het componeren andere sonische aspecten van mijn muziek kan overwegen. Wat betreft de weergalmende ruimte zou ik willen zeggen dat bij het definiëren ervan de mix van harmonische timbres explodeert (minder controleerbaar wordt) en als gevolg daarvan de vorm van de compositie verandert. In de combinatie van deze spanning tussen resonantie en het kinderlijke in de muziek ontstaat een nieuwe vorm die terugkomt in mijn muziek. Ruimtefabriek IV In deze compositie zoek ik naar een verzadiging van de klankruimte. De in kwarttonen gestemde kalimba bouwt het harmonische timbre van het stuk op (de overige instrumenten herhalen de kwarttonen); Soms ontstaat er chaos uit het ensemble; dan verdwaalt het ensemble er weer in. Het werk is een poging om een compact blok te creëren, hangend en monolithisch, dat uitbarst als mist uit een lichtkegel. De monolithische kwaliteit wordt gedicteerd door de klarinet, die door de compositie heen een glissando speelt. Deze lijn is als een “harmonische draad” waarmee het timbre van het ensemble wordt genaaid. In Ruimtefabriek IV Voor mij heeft de soloklarinet iets poëtisch en complex: hij doorkruist de chaos met een heel langzame beweging, waardoor er een labyrint in zichzelf ontstaat. Dit doet me dan weer denken aan Jorge Luis Borges, die zegt: "Ik heb gehoord van een Grieks labyrint dat uit één enkele lijn bestaat, een rechte." Ruimtefabriek V De kracht van elektronica is een element waar ik vanaf het begin van de compositie rekening mee wilde houden. In verschillende delen bevinden de instrumenten zich achter een akoestisch gordijn. Ik ben geïnteresseerd in het creëren van curven in de waarneming: soms verschijnen de instrumenten, soms gaan ze verloren in de elektronica. Tot op zekere hoogte ontwikkelt dit openen en sluiten van het akoestische gordijn, waardoor de instrumenten gedeeltelijk zichtbaar worden, dramaturgische rondingen binnen het stuk. We zien de instrumentalisten spelen, al kunnen we niet precies horen wat ze spelen (roept dit spanning, interesse op…?). De elektronica vermengt zich zodanig met de instrumenten dat er geen hoorbaar verband met de klankoorsprong kan worden vastgesteld. Ik gebruik deze perfecte mix tussen akoestisch en elektronisch vaak om een ruimte van een elektro-akoestisch stuk te ‘fabriceren’. Deze kwaliteit van de klankruimte vind je ook terug in de werken van mijn leraar Horacio Vaggione, aan wie ik dit werk met grote eerbied opdraag. Ruimtefabriek VI In Ruimtefabriek VI Net als in andere van mijn werken voert de fluit tegelijkertijd onafhankelijke acties uit die verenigd zijn in een volheid van klank: enerzijds de percussieve klanken van de toetsen, anderzijds de straling van de lucht. Het resultaat is een complexe soundscape bestaande uit ritme, lucht, boventonen en glissandi. Naar mijn mening heeft muziek vloeibaarheid en lichtheid nodig (twee aspecten waar ik altijd naar op zoek ben in mijn muziek). Viool en elektronica versterken deze klankrijkdom en vermenigvuldigen deze. Mijn interesse bij het componeren voor fluit (en voor alle instrumenten in het algemeen) is het omzetten van ruis in geluid: van chaos naar orde, van regelmatig naar onregelmatig, van uniciteit naar diversiteit. Je zou kunnen denken dat mijn muziek uit onbepaaldheid bestaat, maar dat is niet het geval: om onbepaaldheid te componeren moet je precies zijn. Elk instrument is in zijn uniciteit in staat talloze klankruimtes te creëren. Binnen het creatieve proces vind ik het erg stimulerend om onzekerheid als aspect van compositie te gebruiken. Arthur Bronnen |
programma:
Arthur Bronnen (* 1975)
[01] Muziek in de donkere kamer 09:56
voor basfluit, basklarinet, altviool en cello (2013)
[02] Skifir 10:51
voor fluit, basklarinet, viool, altviool en cello (2010, rev. 2013)
[03] Space Factory III – uit de kindercyclus 11:37
voor hobo, slagwerk en piano (2011)
[04] Ruimtefabriek IV 12:53
voor fluit, hobo, klarinet, kalimba, piano, viool, altviool en cello (2012)
[05] Ruimtefabriek V 11:11
voor basklarinet, viool, altviool, cello en elektronica (2012)
[06] Ruimtefabriek VI 11:41
voor fluit, viool en elektronica (2012)
totale tijd: 68:35
PHACE [01 / 02 / 06]
Doris Nicoletti, fluit · Walter Seebacher, basklarinet
Ivana Pristasova, viool (altviool in donkere kamermuziek)
Elaine Koene, altviool · Roland Schueler, cello
Mathilde Hoursiangou, piano
Simeon Pironkoff, dirigent
ensemble onderzoek [03 / 04 / 05]
Melise Mellinger, viool · Barbara Maurer, altviool
Åsa Åkerberg, cello · Martin Fahlenbock, fluit
Jaime González, hobo · Shizuyo Oka, klarinet
Christian Dierstein, percussie · Klaus Steffes-Holländer, piano (Space Factory IV)
Jean-Pierre Collot, piano (Space Factory III)
Opgenomen in de Kubus van ZKM | Instituut voor Muziek en Akoestiek (IMA)
Persrecensies:
2/2015
[...]
Wat indrukwekkend is, is hoe Fuentes de elektronische en instrumentale geluiden met elkaar mixt, zodat ze vrijwel naadloos in elkaar overgaan. Het resultaat van deze compositorische combinatoriek zijn sonische amalgamen van buitenaardse schoonheid, muziek die daadwerkelijk uit de onbekende diepten van de ruimte zou kunnen komen.
Rafaël Smarzoch
Muziek: 5/5
Techniek: 5/5
Boekje: 4/5
12 / 2014
08.09.2014
Laberintos en extravíos
op de pagina's van Mundoclasico. com Hij kan dan de meeste Mexicaanse componisten vinden die de generaties aanpassen aan een figuur in een bepaalde mode-tutel (muzikaal, artistiek en persoonlijk voor de jeugd) als Julio Estrada. Deze mode, Francisco Javier González Compeán, David Hernández Ramos, Víctor Ibarra, Iván Naranjo, Rogelio Sosa, enz., heeft de meeste profielen die de daadwerkelijke Mexicaanse muziek definiëren, met de fructieve dialoog die in deze stijl wordt geproduceerd. tussen de onmiskenbare invloeden van de hedendaagse Europese muziek (een groot deel van alle mensen in de studio's en carrières in Europa) en de herencia de lo hispanoamericano, retrotrayéndose a las civilizaciones precolombinas como fuente de poderosos estímulos en imaginarios.
We hebben veel personages uit de jonge generaties Mexicaanse componisten die dezelfde naam dragen, een van de meest interessante van de huidige Amerikaanse composities: Arturo Fuentes (México DF, 1975). Fuentes verbleef in 1997 in Europa, met een periplo die werd uitgebracht in Milaan, Parijs, Wenen en Innsbruck. De invloed van de improntas in zijn vorm met Franco Donatoni en Horacio Vaggione, en de muziek van Arturo weergalmt een aantal affinidades (s)electiva die tramando hebben met diverse kunsten, wetenschappen en pensamientosystemen. Deze modus, in onze propuestas de teatro musical (in geen enkele gelegenheid, actualisering van het concept Totaal kunstwerk, donde se entreveran música, danza, literatura, video y electronica), onder andere de stemmen die in de catalogus zijn opgenomen: los Carlos Fuentes, Paul Klee, Italo Calvino, Julio Cortázar, Ludwig Wittgenstein, Paul Celan, Jorge Luis Borges, Fernando del Paso, enz.
«Comúnmente pienso in the forma of my obras as si uviese recorriendo a laberinto: pierdo the lijn van het muzikale discours om te contrarla de verschillende vueltas. In een laberinto cada paso que damos is een grote onzekerheid en nuestra oriëntatie als extravía de gelijkenis tussen de muren, algo vergelijkbaar met wat je kunt doen met een compongo. Dit zijn palabras, die Fuentes met respect geschreven hebben modulair (2009) Evocaciones en camera's op de kanalen van expansie, mientras éstas se vluchtig. Dit is de nieuwe compacte versie in NEOS, Muziek in de donkere kamer (2013). , in de laatste paar minuten, in de camera's van de partitura, in de grafopname, met een klankrotonde, densa en poderosa, zeer aantrekkelijk en virtuoos, in een marasmo rítmico y tímbrico más complejizado en los restantes instrumentalos del cuarteto.
Het boek van Franco Donatoni Antecedent X (1980) werd gepubliceerd in de catalogus van Arturo Fuentes, onder mannen, in een trio van homónimos voor saxofoontenor, piano en percussie van het jaar 2006 (geregistreerd in het eerste monogram voor NEOS). Skifir (2010, rev. 2013) fue compuesta como homenaje de Fuentes a su maestro Italiano, presente ya no solo por la referencia textual, sino -ya al comienzo de la partitura- por medio de an arpegio en el piano que cita las Françoise Variaties (1983-96) van Donatoni. Als je de muziek speelt die “een veelheid aan verwarrende gebeurtenissen” vertegenwoordigt, zullen de stukken duidelijk como en opleveren Skifir, die zich in ons land kunnen verdiepen, met een wildgroei aan voorwerpen die zich verspreiden in categorieën, structuren, logica en razernij. Als je kijkt naar hoe het is om Fuentes te zien, intuïción, imagen, vision, idea, fantasía, fabula...», op een lijn met de suggesties van Donatoni op Antecedent X. Dit model, waarbij de pierde vooraf wordt bepaald door de vrijheid, resulteert in een veelvormige structuur, moeilijkheidsgraad, die wordt bevrucht met een constante verscheidenheid aan verschillende texturen en verschillende vormen, geen plenaire desarrolladas: muzikale objecten die een continua potentieel hebben als bevestigingen van de truncadas , punteados por dit arpegio van piano dat is een van de referenties, de herhaling van broodgerminal, tanto musical als conceptueel, de Skifir.
De restanten van de compacte onderdelen blijven in de cilinder zitten Ruimtefabriek (2011-12), ook aanwezig in de cijfers van de tres al seis. Space Factory III – uit de kindercyclus (2011) nos remite a la infancia, y en ella el hobo practicum trabaja como en Skifir, creando recurrencias que compactan este trio met piano en percussie; Een percussie met onirica, metalica en ensoñadora, met een piano de estructuras, asimismo, reiterativas. Het is een deel van de explosie van de wapenkleuren en de ruimte die weergalmt en zich uitspreekt over de tien kinderziektes, met hun amabilidad en sencillez (wat niet eenvoudig is). En conjunto, zonde embargo, Ruimtefabriek III Ik speelde door te debatteren over de piezas met elektronica van deze ciclo, de muzikale ambitie van de burgemeester en de Fuentes da lo mejor de sí.
De Armónico-kleur is fundamenteel Ruimtefabriek IV (2012), referentie voor een kalimba Als u van toon houdt, terwijl u de restante instrumenten imiteert, produceert u een compleet ritueel van deze taart, een verzadigde ruimte die met voorbedachten rade wordt gespeeld, die op momenten van caos wordt bedacht om te spelen: "een intentie om Componeer een blok compact, opgeschort en monolítico, zodat een nebuleuze de la cual de brazos de luz verlicht. Si la kalimba Marca met zijn affiniteit met het tonale evenwicht tussen de instrumenten van ensemble, piano en sobre todo, klarinet, marcan en fraseo, meer structureel (si de estructuras kunnen worden opgebouwd in een partituur van multiforme en abigarrada, van libre en proliferante). Op deze manier dringt de klarinet op ons aan glissando dat is een opname met een karaktereigenschap in het midden van de instrumentale 'caos'; Een recorrido-inspiratie in Borges, cuando el Argentino omschrijft: "Je ziet een laberinto Griego dat een enkele lijn is, recta". Dit laberinto pretendeert zowel armónica als object poëtisch te zijn, een idee dat je zee soterrado, sutil, empotrado en massas ambivalentes in het nieuwe, de muziek van Fuentes speelt met een essentieel, atavico, intuïtief karakter.
Uiteindelijk zaten de delen waar ik meer dan eens van genoot in deze compacte versie, toen Arturo Fuentes geen elektronica meer had: midden in de dialoog met een stuk van de Mexicaanse componist dat hij in het volgende dagboek presenteerde, in juni 2013, met de Vertixe Sonora-tolk in Coruna Memorias del vacío (2012), met de dichter Maite Dono en de recitatie [lege reseña]. Het elektronische apparaat is de hoofdrolspeler Ruimtefabriek V (2012); Een electrónica die de akoestische cortina gebruikt om verschillende niveaus van aanwezigheid in het ensemble te creëren, waardoor de fuentes denomina «curvas de percepción» ontstaat, in de functie van recorrido door de cual nos acercamos (of se nos acercan) los instrumentalos acústicos difuminados en/con De elektronica, die naar een van de ronde hibridación gaat, moet de stroom van het geluid onderscheiden. Dit zijn de delen van de delen die verschijnen voordat je objecten kunt zien die sonoor zijn met de wereld van herhaling, wat een uniek aspect is van de grote delen van de muziek (samen met het motief van het sencillo-tijdperk, lastraba el vuelo y la audacia de la música), en Ruimtefabriek V Er zijn meer mensen die het concept van extra muziek die hun muziek toepassen, kunnen ondersteunen, terwijl ze het heterogeen zijn dat dit een afzonderlijk deel is, waardoor deze herhalingen steeds meer conceptuele effecten krijgen die muzikaal zijn. Met een carácter escultórico, vivo y rico heeft de electronica deze partitura gecreëerd, de situatie tussen de beste van de componist.
También met elektronica, a Ruimtefabriek VI (2012) is evenveel als het gewicht van de traditie, vooral in de armónicos en in de wereld glissandi de la flauta, die een papel overheerst in de obra. Zie een van de meest briljante fusies van deze canonieke lenguaje met de beste producties van de lucht, de percussie van llaves en de ruidismo, omdat de alquitarado van de lenguaje asienta is in deze terreno van de muziek die actuele composities verkent, in wat tanto is Brotan ilusiones melodicas (aquí muy claras por momentos en flauta y violín) terwijl hij een marasmo ruidista trama met de apoyo de una electronica más lírica y poetica que en Ruimtefabriek V In deze procedure, met een flauta die in onafhankelijke acties werkt, en een viool en een elektronische die je sonoridad refuerzan y multiplican, Fuentes busca «pasar del ruido al sonido, del caos al order, de lo regular a lo illegal, de la singularidad Door de veelheid kan het een onbepaalde tijd zijn, terwijl de algemene tijd doorgaat met het feit dat het publiek in het onzekere verkeert. In deze sentido, Ruimtefabriek VI Het resultaat is een effectief effect, met een spanning die wordt veroorzaakt door de positie van de desarrollo.
De interpretaties van dit compact corresponderen met een lading van het ensembleonderzoek (Ruimtefabriek III, IV en V) en het PHACE-ensemble. Más poetico, dit ultimo; speciaal nl Ruimtefabriek VI, het is altijd leuk om de muziek en de verspreiding van deze muziek te zien, uw karakterfilm en meervoud; Het kan zijn dat het ensemble meer stevigheid, structuur en ritmische contundencia heeft onderzocht. Bekijk de verschillen tussen de muziek van Fuentes die onthullend zijn over meer atavico en onwerkelijk de muziek, de improntas en herencias van de Mexicano, als je vrijwillige onderneming in de actualiteit van de tijd, het product van je onderdompeling in de Oostenrijkse escena, vooral in Ik zie dat een akoestisch-elektronische fusie refiere is. De tomas de sonido, geregistreerd in de ZKM de Karlsruhe, zijn uitstekend en hebben onze intersticios gedisfrutareerd in wat tussen middelmatige dialogen en vondsten is, als extra vianos in hun laberintos en, dankbaar voor hun nitidez, retornarnar op hun lijn maestras, que las hooi. También de verklarende teksten van het propio Arturo Fuentes, in het libreto de esta elegante y efectiva edición (como es habitual in NEOS), nos ayudarán a orientarnos en estos laberintos tan plamente actuales.
20.06.2014
“Ik heb in jaren niet zo'n ongelooflijke cd gehoord als degene die ik in mijn handen heb. […] De muziek van Arturo Fuentes, hoewel pas in de dertig, heeft persoonlijkheid, kwaliteit, een innerlijke wereld en is uitzonderlijk communicatief. […] Een universum dat de tijd vult en je je interesse erin niet laat verliezen: het vangt je op en inspireert je. De beste hedendaagse muziek-cd van het jaar” – Juan Francisco de Dios
(Vertaling: Arturo Fuentes)
Ö1 Zeit-Ton, tijdschrift “Zeit-Ton” van 14.05.2014 mei XNUMX, auteur: Reinhard Kager
[…] Van de oudere generatie tot de jongeren, van vocale muziek tot instrumentale muziek: de in Tirol wonende Mexicaanse componist Arturo Fuentes presenteerde op Neos Music een cd met kamermuziekcomposities van de afgelopen jaren, opgenomen door het Freiburgse ensemble recherche en PHACE uit Wenen. De publicatie wordt bepaald door de reeks werken “Space Factory”, waaraan de cd ook zijn naam ontleent.
In twee van deze heel verschillend gegoten Space Factory-stukken maakt Fuentes ook gebruik van elektronica. Het is een soort elektronisch gordijn waarachter de in 1975 geboren Mexicaan de instrumentalisten in zijn ‘Space Factory V’ verbergt: soms zijn de basklarinet, viool, altviool en cello duidelijk hoorbaar, soms worden ze als het ware opgeslokt. door de elektronische klanken. Met behoorlijk griezelige muzikale texturen. […]