infotekst:
DAVID MOLINER ∙ FYSIEKE GELUID »De ontmoeting met de muziek van David Moliner tijdens het voorbereiden van deze cd was voor mij een hele aangename verrassing. Ik ontdekte een kunstenaar die beheersing van zijn vak combineerde met gevoel voor geluid en communicatief vermogen Parlando verbindt om zijn muziek uit te drukken.« Al bij mijn eerste ontmoeting met David Moliner in 2019 verscheen er een woord dat alles impliceerde wat de Spaanse dichter José Ángel Valente kort voor zijn dood schreef Palabra en Materia gevraagd: expressie. Moliners klankwereld is zonder expressie ondenkbaar; zij vloeit er rechtstreeks uit voort. Geluid wordt een zintuiglijke ervaring voor zowel de uitvoerder als de luisteraar. Geluid wordt omgezet in materie door de expressiviteit van het lichaam, in een soort ‘perfecte melodieën’ van het klassieke Griekenland, de vereniging van instrument en stem. Geluid, actie en gedachte worden één. Deze vereniging van zintuigen dankt Moliner ongetwijfeld aan de vergankelijkheid van de klanken van percussie-instrumenten en aan zijn betrokkenheid bij de muziek van Xenakis, een componist die zijn werk wijdde aan het verkennen van ritmes. Misschien is dat wel precies wat de stukken op deze cd met elkaar verbindt: de transformatie van geluid in materie. In de Fantasie over de piano bij geprepareerde piano maken zowel de handaanslagen op het pianotoetsenbord als de pedaalgeluiden deel uit van een geheel waarin het oplettende oor onderscheid kan maken tussen het metrum en de hartslag van het muzikale discours. Je kunt dit stuk niet horen zonder aan John Cage te denken, die de term ‘geprepareerde piano’ bedacht, maar je zult ook de Hongaarse componisten Béla Bartók en György Ligeti en hun belangrijke bijdragen aan de piano als percussie-instrument in gedachten houden. Het duo Wat is gecoördineerd! Is niet gecoördineerd... (Twee kleine vogels) voor saxofoon en fluit is gebaseerd op het Freudiaanse concept van de strijd tussen het bewuste en het onbewuste. Het lichaam vertegenwoordigt het onbewuste, in dit geval door de ‘trappen’, de onbedoelde bewegingen van de voet. Het onbewuste triomfeert over het bewustzijn, vertegenwoordigd door de trillers van de fluit en de saxofoon, die de trillers van twee droevige vogels imiteren. De strijd tussen het geluid van de snelle figuraties van de twee blaasinstrumenten en de trappen van de voeten gaat in het voordeel van laatstgenoemde. In de laatste 15 seconden van het duet vallen de artiesten op de grond, waarbij hun voeten het bewustzijn vernietigen. Het drietal Het geluid van de aarde is een compositie voor fagot, cello en percussie waarin de instrumenten zich vermengen en combineren tot een "superinstrument" waarmee Moliner de lucht wil moduleren en het terrein van harmonische klanken en de stem als theatrale expressie wil verkennen, het reeds genoemde " perfecte melos." «, wat ook ten grondslag ligt aan Wagners idee van een totaalkunstwerk. Ook de invloed van Morton Feldman is duidelijk aanwezig, evenals de oproep van José Ángel Valente om verder te gaan dan het woord, om het in materie om te zetten. Emotie is de basis van Strijkkwartet III met de titel Spookachtige zin. Deze beklijvende zin is een uitdrukking van een aanhoudende spanning die niet wordt opgelost. David Moliner componeerde dit werk tijdens de Corona-gerelateerde lockdown in 2020. Rusteloosheid is de ontsnappingsroute naar nieuwe horizonten, een ontsnapping uit een ongewenste realiteit in een razernij van emoties. De ontsnapping eindigt met harmonieuze klanken van de snaarinstrumenten - afgewisseld met het fluiten van een menselijke stem - die de snaarklanken abrupt onderbreken. Het ensemblewerk Estructura I “…eros sur le bleu” komt voort uit de schoonheid van de kleur blauw, een poëtisch idee dat tot uitdrukking komt in zeer sonore akkoorden die doen denken aan Gustav Mahler Titan-symfonie of aan Arnold Schönberg Kleuren-akkoord herinnert. Een andere invloed is het gebruik van timbres door Morton Feldman Koptisch licht. Estructura I is een semantische metafoor waarin de kleur blauw vanuit een theatraal perspectief wordt begrepen, als een schilderij dat uit zijn kader wil breken, een daverend ‘trompe l’œil’. David Moliner laat de performers fluiten en fluisteren om deze theatraliteit te bereiken. Elk van de vier Solo's is gewijd aan een ander percussie-instrument: vibrafoon, marimba, bodypercussie en snaredrum. De vergankelijkheid en ongrijpbaarheid van percussiegeluiden inspireerde David Moliner om te werken met geluidscondensaties die overprikkeling van de zintuigen veroorzaken. Na onderzoek van het lichaam in Solo III is binnen Solo IV De stem van de componist toegevoegd die de volgende Spaanse tekst reciteert: »Een bezoek aan mijn interieur en ik denk dat het een susurro is. Op de achtergrond van mijn hechizado hartstocht is een corriente de humana muerte. ¡Quién soja yo para creer semejante negror! Heeft u een gewoonte van cordura? Er is geen kaart die meer menselijkheid betekent. Tijdens de fondo blijft het inerte een tijdje duren. “Y mil lama's quemarán mi flujo y mil llamas lo volverán a quemar hasta que los ciervos se escondan en un orgasmo frío y sin pecar!"« (David Moliner) [»Een verlangen dringt mijn binnenste binnen en mijn geest wordt een gefluister. In de diepten van mijn betoverde passie ligt een stroom van menselijke dood. Wie ben ik om in zulke duisternis te geloven? Waar woont mijn rede? Er is geen aangegeven pad, alleen het menselijk lot. Diep van binnen blijft hij traag en wil hij niet praten. En duizend vlammen zullen mijn stroom verbranden, en duizend vlammen zullen hem opnieuw verbranden, totdat de herten zich verstoppen in een koud, zondeloos orgasme!"] In een van zijn vele scholia beweerde de Colombiaanse filosoof Nicolás Gómez Dávila dat "het effect van een enkel vers voldoende is om het puin waarin de ziel begraven ligt te laten exploderen." De essentie van het werk van David Moliner is, zoals we hebben laten zien, volledige expressie. Daarmee probeert hij een effect te bereiken, een resonerend couplet te smeden dat de ziel raakt – die van de uitvoerder en die van de luisteraar. Michaël Thallium programma: David Moliner (* 1991) [01] Fantasie over de piano voor geprepareerde piano (2012, herz. 2020) 06:27 [02] Solo ik “écho perpétuel d’un F pure...” voor vibrafoon solo (2016) 04:02 [03] Wat is gecoördineerd! Is niet gecoördineerd... (Twee kleine vogels) Duo voor fluit en sopraansaxofoon (2015) 07:47 [04] Solo II “Echo fluctuerende d’un D sensuel...” voor Marimba Solo (2017) 02:13 [05] Trio “Het geluid van de aarde” voor fagot, cello en slagwerk (2015) 06:24 [06] Solo III “penetratiepunten van de t]k]” voor bodypercussie (2018) 02:00 [07] Beklijvende beweging (strijkkwartet III) (2020) 08:30 [08] Solo IV “…flux orgasmique desir...” voor snaredrum (2020) 04:15 [09] Estructura I “...eros sur le bleu” voor ensemble (2016) 09:39 Totale speelduur: 51:24
David Moliner percussie Meervoud ensemble Fabian Panisello dirigent |