infotekst:
Voor Ernst Helmuth Flammer is de focus van zijn componeren altijd de preoccupatie geweest met zijn en tijd, tijd en ruimte in hun verschillende aggregatietoestanden, in hun verschillende graden van materialisatie en objectiviteit, inclusief hun einde, verbonden met wat daarna komt. Dit geldt des te meer voor de composities waarin de fluitinstrumenten centraal staan. Omdat deze werken over een lange periode zijn gemaakt, vertegenwoordigen ze ook een caleidoscoop van zijn composities over een lange periode. Styx voor fluit en kamerorkest, gecomponeerd in 1979/1980, met Carin Levine en het Ensemble Köln onder leiding van Robert HP Platz, volgt nog grotendeels een seriële traditie. Se mettre en route vers l'infini… il faut traverser… (1995–1997) is een studie voor octobasfluit, gespeeld door Pierre-Yves Artaud, wiens stembereik overeenkomt met dat van de contrabas, en voor piano, gespeeld door Pi-hsien Chen, en elektronica. Intermezzo VII (2003) voor fluitsolo, opgenomen door Carin Levine, is een intermezzo uit een kritische cyclus voor bigband en solo-instrumenten die kolonialisme, etnische infiltratie, buitenlandse overheersing en culturele toe-eigening weerspiegelt. Niet in de laatste plaats daardoor is dit stuk sterk doorspekt met swing- en jazzelementen. Flammer noemt het werk Kīpuka (2020/2021), eveneens opgenomen door Carin Levine, een eerbetoon aan Klaus K. Hübler, de belangrijke componist die ons veel te vroeg verliet, en zijn vriend. |
programma:
[01] Kipuka voor fluit (2020/2021) 17:45 Carin Levine, fluit [02] Se mettre en route vers l'infini… il faut traverser…voor octobasfluit en piano met tape (1995-1997) 26:04 [03] Intermezzo VII voor fluit (2003) 06:16 Carin Levine, fluit [04] Styx voor fluit en kamerorkest (1979/1980) 21:11 Carin Levine, fluit Totale speelduur: 71:16 eerste opnames |