infotekst:
Twee ongelooflijk intense werken over Goede Vrijdag-evenementen:
Liszt wilde de vernieuwing van de katholieke kerkmuziek, die niet in de laatste plaats geïnspireerd was door de protestantse erfenis van Johann Sebastian Bach. Franz Liszt plaatst Bachs nalatenschap echter in een muzikaal landschap dat de grenzen van de tonaliteit raakt. Hoewel de muziek het folkkarakter benadrukt, is Via Crucis niet eenvoudig functionele muziek uit te voeren. Franz Liszt ensceneert een bescheiden maar uiterst slim vormgegeven kruiswegdevotie. Het bijzondere aan deze opname is de versie voor koor, solisten en piano vierhandig, geautoriseerd door Liszt zelf.
In de 19e eeuw zorgde de priester Yang-Eop Choe voor de verboden katholieke gemeenschap die over heel Korea verspreid was, met groot gevaar. Zijn brieven, geschreven in het Latijn, getuigen van zijn onvoorwaardelijke toewijding aan God en zijn bereidheid om voor het geloof te sterven. In haar nieuwe werk voor a capellakoor confronteert de Koreaanse kunstenares Younghi Pagh Paan de brieven met fragmenten uit het responsorie van Goede Vrijdag.
(Tijdens een kruisweg herdenken christenen de individuele stations die Jezus doormaakte op zijn weg van de veroordeling door Pontius Pilatus tot aan de kruisiging. Zo bereiden ze zich voor op Pasen, het feest van Jezus' opstanding uit de dood.)
programma:
Franz Listz (1811-1886) Via Crucis (1878) Les 14 stations de la croix 48:57 [01] Vexilla regis prodeunt 04:36 [02] Statie I – Jezus wordt ter dood veroordeeld 01:37 [08] Statie VII – Jezus valt voor de tweede keer 01:36 [14] Statie XIII – Jezus wordt van het kruis gehaald 04:57 Harald Martini, bariton (Jezus) WDR Radiokoor Keulen
Younghi Pagh Paan (* 1945) [16] Vide Domine, vide afflictionem nostram (2007) 14 uur Werk in opdracht van WDR Benita Borbonus, sopraan WDR Radiokoor Keulen totale tijd 63:12 |
Persrecensies:
Hoewel het vijftig jaar op de eerste uitvoering wachtte, is Liszts visionaire Via crucis zijn meest opgenomen koorwerk geworden. Of zou dat moeten werken? Want ondanks de singulariteit van zijn idioom (niet zozeer toekomstgericht als wel volledig over de grenzen van de tijd heen springend), biedt het een veelheid aan uitvoeringsmogelijkheden – zo veel zelfs dat het een uitdaging is om twee opnames te vinden die precies hetzelfde redactionele werk maken. keuzes. Om de ontologische wateren verder te vertroebelen, zoals ik in het verleden heb gesuggereerd (50:31), is het niet duidelijk of het beter kan worden omschreven als een koorwerk of als een toetsenbordwerk met vocaal obligaat. Er zijn grote stukken waar de zangers afwezig zijn (vier van de vijftien delen hebben helemaal geen stemmen, en in verschillende andere is de vocale bijdrage minimaal); en hoewel het zonder de zangers kan worden uitgevoerd, kan het niet zonder het toetsenbord. Voor de goede orde: wat we hier hebben is de versie met vierhandige pianobegeleiding, met solostemmen voor de damestriosecties en instrumentale ondersteuning voor het solokwartet in het openingsdeel en voor de twee grote koralen. Zijn de redactionele keuzes van belang? In dit geval niet heel veel. Hoezeer ik ook het krachtige, volledige refreingeluid bewonder, en hoezeer ik ook veel van de details onderweg waardeer (bijvoorbeeld de uitstraling van de drie Stabat-maters en de aandacht voor harmonische kleur in de Vierde Statie), dit is grotendeels een plichtsgetrouwe door de partituur sjokken. De tempo's zijn laag (het koraal “O sadisme”, dat ongeveer twee minuten zou moeten duren, duurt hier ruim drie). Belangrijker nog is dat de pianisten de voorkeur geven aan een dik geluid en een zware ritmische tred; Het resultaat is dat wanneer de zangers zwijgen, de muziek luchtloos en doelloos lijkt. Van de opnames die momenteel door arkivmusic.com worden vermeld, zou ik voor de Beste kiezen, hoewel Dobra's concurrerende uitvoering van de vierhandige editie (16:1) - veel wendbaarder en aanzienlijk sneller van tempo - en De Zeeuws hoogromantische lezing zijn. ook de moeite waard om op te sporen. Best combineert de Via crucis genereus met een geëngageerde lezing van de Missa Choralis. In plaats van meer Liszt heeft Rubert Huber, een Karajan-protégé met sterke referenties op het gebied van de hedendaagse muziek, gekozen voor een nieuw werk van Younghi Pagh-Paan (geb. 1945). Pagh-Paan volgde haar opleiding zowel in Seoul als in Europa, waar ze onder meer studeerde bij Klaus Huber en Brian Ferneyhough. Haar zetting van teksten van Yang-Eop Choe (een Koreaanse priester), afgewisseld met fragmenten uit de Goede Vrijdag Responsory, toont haar loyaliteit aan het modernisme van de meer hoogstaande vleugel van de avant-garde van na de Tweede Wereldoorlog, in plaats van aan de zachtere praktijken van Lauridson, Taverner of Pärt. Het is een zeer dissonant stuk, met grillige lijnen en onregelmatige ritmes, waarbij de zangers vaak meer als concurrenten dan als partners klinken; uiteindelijk domineren kleur en textuur het ritme of de harmonische beweging. Als je aan de vroege Penderecki denkt, zit je in de juiste competitie, hoewel niet noodzakelijkerwijs in dezelfde marge. Het is redelijk meeslepend terwijl je luistert, maar het laat een nogal algemene nagloed achter. Uitstekend geluid – en de Pagh-Paan maakt goed gebruik van het surroundgeluidspotentieel. Maar over het algemeen kun je dit waarschijnlijk overslaan. Peter J. Rabinowitz
Franz Liszt/Younghi Pagh-Paan GrauSchumacher Pianoduo. WDR Radiokoor Keulen. Rupert Huber (regisseur)
Op de repètera jamais assez is het grote oeuvre sacré van Franz Liszt à redécouvrir en à méditer pour ses richesses musicales certes, mais également pour sa pensée profonde plaçant l'humain au center d'un univers en proie au doute dans une dualité ombre / lumière that chacun porte en soi. « Via Crucis » neemt deel aan deze reflectie. Gecomponeerd voor sopraan-, alt-, tenor- en bassolo's, koormixte en piano, het oeuvre is een kwestie van picturale inspiratie, celle provoquée volgens de ontwerpen van Johann Friedrich Overbeck (1789-1869). Dit is 1929, in Hongrie, waar de scheidingswand créée is. Deze laatste volgt de chemin de croix du Christ in vier stations. Associée à ce chef-d'œuvre, het œuvre de la compositie Younghi Pagh-Paan geboren in 1945 in Corée du sud « Domine, vide afflictionem nostram » voor gemengd a capella dant de 2007, s'intègre parfaitement à la dimension spiritual evoquee. U kunt zich voorbeeldig inschrijven bij het ensemble van aanwezige artiesten dat saluer is, voor hun verloving, maar ook voor de vurigheid die het dégage is van een profondeur muzikale chaleureuse en geïnspireerd. Een découvrir sans tarder voor een onvergetelijke reis in terre de réflexion… Jean Jacques Millo Het is de moeite waard om te herhalen: de grote heilige werken van Franz Liszt verdienen het herontdekken en mediteren, zeker vanwege hun muzikale rijkdom, maar ook vanwege hun diepe contemplatie die de mens in het hart plaatst van een universum vol twijfel in een schaduw/licht dualiteit die ieder van ons kent. draagt. ‘Via Crucis’ is een van die contemplaties. Het werk, gecomponeerd voor sopraan-, alt-, tenor- en bassolo's, gemengd koor en piano, is geïnspireerd op de tekeningen van Johann Friedrich Overbeck (1789-1869). Pas in 1929 ging de partituur in Hongarije in première. Het betreft de veertien kruiswegstaties van Christus. Net als dit meesterwerk sluit het uit 1945 daterende werk van componist Younghi Pagh-Paan (geboren in 2007 in Zuid-Korea) “Domine, vide afflictionem nostrum” voor gemengd koor a capella goed aan bij de hierboven genoemde spirituele dimensie. Hier volgt dan ook een voorbeeldige opname waarin alle deelnemende artiesten geprezen moeten worden voor hun inzet, maar vooral voor de ijver die zij tentoonspreiden in muzikale diepgang die warm en geïnspireerd is. Hier is een opname die je zonder verder oponthoud kunt ontdekken, een opname die je meeneemt op onvergetelijke reizen naar een land van reflectie... Vertaling Lawrence Schulman
Heilige zeldzaamheden Interpretatie: De diepgelovige Abbé Liszt en koormuziek: het is bijna een gesloten boek. Het feit dat de voorbeeldeditie van het Neos-label (andere 'kleintjes' stonden ondertussen niet stil) de betovering verbreekt en tenminste wat devotionele muziek uit de latere creatieve jaren aan de vergetelheid wordt weggerukt, is bijna zoiets als goedmaken. 'Via Crucis', de 14 staties van de kruisweg in de versie voor koor, solisten en piano vierhandig, is een meditatieve bundel die Jezus' lijdensweg verkondigt in een onopgesmukte, liedachtige dictie, vanaf de verkondiging van het oordeel tot de Kruisafneming. De muziek condenseert wat er gebeurt tot de essentie. In feite werd de toewijding aan de kruiswegstaties, die gebaseerd was op archaïsche vroomheid en ascese, op geen enkele manier gewaardeerd door de katholieke kerk. Zeker de muzikale soberheid en soberheid zouden het bereiken van een breder publiek in de weg staan. Jammer dat de opname uit 1984 met Reinbert de Leeuw (piano) en het Nederlands Kamerkoor het slachtoffer werd van rood potlood. Kritiek van prof. Egon Bezold |
Informatiepakket voor pers en sales »
(ZIP-archief, 4,3 MB)