programma:
muziek voor contrabas
Giacinto Scelsi (1905-1988)
Nachten (1972) 09 uur
[01] Het is nu 03:24
[02] Le Réveil Profond 06:17
Isang Yun (1917-1995)
[03] Voor Aki I (1981) 00 uur
[04] Voor Aki II (1981) 01 uur
Iannis Xenakis (1922-2001)
[05] therapeuten (1976) 14 uur
Manfred Stahnke (* 1951)
[06] Straatmuziek III (1995) 08 uur
opgedragen aan Frank Reinecke
Hans Werner Henze (* 1926)
[07] S. Biagio 9 Agosto-erts 1207 (1977) 08 uur
Ricordo voor een contrabassolo
Gebogen Lorentzen (* 1935)
[08] Tiefe (1993) 09 uur
opgedragen aan Frank Reinecke
totale tijd 52:36
Frank Reinecke, dubbele bas
Persrecensies:
19.04.2010
Frank Reinecke speelt
Muziek voor contrabassolo
Violisten, cellisten en zelfs altviolisten hebben het geluk dat ze voor hun snaarinstrument kunnen putten uit een rijke verzameling solomeesterwerken; de contrabassisten zijn anders. Terwijl de weinige virtuoze concerto’s die in de pre-klassieke en romantische periode voor hen bestemd waren, veelal kenmerken hebben van nieuwsgierigen en er een absoluut gebrek is aan belangrijke solowerken, is hun ordinariospel – van continuopraktijk tot grote symfonische werken – de ondersteunende en dus om zo te zeggen een dienende functie van het fundamentele.
Alleen hedendaagse componisten hebben het onafhankelijke muzikale potentieel van de contrabas ontdekt: het is enorm. Opnieuw bewijst Frank Reinecke deze stelling. Met zijn nieuwe solo-cd, die zojuist op het NEOS-label is verschenen, heeft de in Hamburg geboren muzikant (zowel lid van het Symfonieorkest van de Beierse Radio als internationaal gewaardeerd kamermuzikant en solist) zich eindelijk gevestigd in de beheersbare kring van topmuzikanten. contrabassisten.
Aangrijpend en geluidsintensief
De aangrijpende, klankintensieve en gebarenrijke kunstenaar heeft een dramaturgisch meeslepend programma opgenomen met werk van zes verschillende componisten. Het begint met de twee miniaturen ‘Nuits’ van Giacinto Scelsi, gemaakt in 1972 (harde, trillende geluidsverkenning achter de sluiers van zwarte materie; een voorgevoel dat naar bleke bakens aan de rand van het universum zweeft). En het wordt afgesloten met het stuk Deep van de Deense componist Bent Lorentzen (tussen fasen van dwalen, het diepe klinken van de tellurische krachten tussen de Styx en de vulkaan), geschreven in 1993 en opgedragen aan Frank Reinecke. Isang Yun wordt vertegenwoordigd met twee aandoenlijke aforismen: “Aki I” en “Aki II” – liedachtige creaties voor de zoon van een vriend die een sleutelrol speelde bij het verzekeren dat de componist, die in 1967 door de Zuid-Koreaanse geheime dienst werd ontvoerd, , kon eindelijk terugkeren naar Duitsland.
Zoek naar verloren tijd
Hans Werner Henze noemde zijn Ricordo per un contrabbasso solo, geschreven in 1977, “S. Biagio 9 Agosto ore 1207”: Een zoektocht naar verloren tijd op ballade-achtige toon. De pizzicatostudie ‘Streetmusic III’, die Manfred Stahnke in 1995 voor Frank Reinecke schreef, heeft een nogal jazzoid karakter en is microtonaal verfijnd: bijna volledig verdwaald in de groove van zijn eigen spel, moet de uitvoerder lange tijd unisono meezingen. - als groeten van verre Bobby McFerrin.
Sublieme bergketen
Centraal in het programma staat uiteraard het werk “Theraps” van Iannis Frank Reinecke gaat de ogenschijnlijk ontembare uitdagingen met ijzerharde consistentie tegemoet. Hij volgt kronkelende toonladders met micro-intervallen, snuffelt door trillende geluids-ruismengsels en vindt na tweestemmige, soms tegengestelde glissandopassages en herhaaldelijk abrupte accentcascades, paden door zones van koortsachtige fantasmagorie van verlossing.
Fijne adem en eruptieve gebeurtenis
Er werden opnames gemaakt met een ongelooflijke sonische aanwezigheid. Van de subtielste ademhaling tot de uitbarstende gebeurtenis: luisteren wordt getransformeerd in betrokken zijn.
Helmut Röhm
14.04.2010
Kwantumsprong
Vooral door één compositie mag deze cd 'muziek voor contrabas', opgenomen door de contrabassist van het BR Symfonie Orkest, Frank Reinecke, in geen enkele goede cd-collectie ontbreken. 'Theraps', voltooid in 1976 door Iannis Xenakis, zou grofweg vertaald kunnen worden als 'verheffing naar een hogere staat van bewustzijn', en was een enorme sprong voorwaarts in de solo-contrabasliteratuur. 'Je leeft intenser als je met heel veel problemen te maken krijgt', citeert de componist in het boekje, verwijzend naar de technische moeilijkheden van de compositie voor de uitvoerder. En de interpretatie van Frank Reinecke is zeer intens - hij benadrukt de dynamische contrasten, benadrukt de tegenstellingen in de tweestemmige glissandi en in de zwevende dubbele harmonischen, tekent ruw en luidruchtig niet alleen de fortissimo-ritmes waarmee de compositie begint en eindigt, brengt de schoonheden van geluid om te schitteren. 'Theraps' is een van de beste composities voor solo contrabas, sterker nog, een van de meest opwindende werken uit de hedendaagse muziek ooit, en je kunt het stuk zoals geïnterpreteerd door Frank Reinecke niet vaak genoeg beluisteren. Het lijkt bijna alsof de mogelijkheden van de contrabas als solo-instrument pas met dit werk worden verkend.
Grijs in grijs
De overige nummers op de cd, hoewel geschreven na 'Theraps' met uitzondering van Scelsi's 'Nuits', hebben de grote sprong niet gemaakt en blijven nogal bleek in vergelijking met 'Theraps'. Je zult de spanning, de schoonheid van het geluid en de inventiviteit van Xenakis' solostuk bereiken. Er ontbreekt elke intensiteit, zoals in Isang Yun's 'For Aki I' en 'For Aki II' (1981). Er zit geen moed voor vernieuwende klanken in Hans Werner Henzes’ S. Biago 9 Agosto-erts 1207'. Noch Bent Lorentzen met 'Tiefe' (1993), noch Manfred Stahnke met zijn jazzy 'Streetmusic III' (1995) kwamen tot boeiende, oogverblindende composities. Deze werken kun je zeker beluisteren, ze benadrukken alleen maar de sterke punten van 'Theraps'. De enige compositie die zich onderscheidt van de grijze massa is Giacinto Scelsi's 'Nuit' - qua klank een typisch Scelsi-stuk. Ook vanwege deze opname is de cd de moeite waard. Ook de aantrekkelijke vormgeving van de omslag en het boekje, waarbij onder meer gebruik werd gemaakt van foto's van Reinecke zelf, verdient lof.
Patrick Beck
Interpretatie: 
Geluidskwaliteit:
repertoirewaarde:
Boekje: