In 1978 veroorzaakte een tonaal baanbrekend opus van een vrouwelijke componist opschudding op het Warschau Herfstfestival, dat de objectief beschrijvende titel Music on Open Strings had: muziek op open snaren, dus niet gevingerd. In die tijd maakte het vrouw-zijn nog steeds een groot verschil voor je artistieke carrière. Toen Gloria Coates in 1980 op het musica viva-programma in München verscheen, was het het eerste werk van een vrouwelijke componist dat werd uitgevoerd in deze concertreeks, die in 1946 werd opgericht. Music on Open Strings is een bijzonder succesvol voorbeeld van de radicale weg die de Amerikaanse componiste heeft ingeslagen en is tot op de dag van vandaag een van haar bekendste werken. […]
Ook voor de twee vocale werken “We sound alone” en “Cette blanche agonie”, voltooid in 1988, bestaat er een historisch model: het orkestlied. De Mallarmé-setting krijgt bovendien een concertachtig karakter door de toevoeging van een blazerssolist die vrijwel altijd virtuoos moet zijn. Voor haar orkestliederen met postuum gepubliceerde late gedichten van Paul Celan (1920–1970) en Stéphane Mallarmé (1842–1898) kiest Coates teksten van twee destijds als radicaal beschouwde dichters, waarvan de soms cryptische inhoud tot vele interpretatiepogingen uitnodigt. […]
Coates' '16. Symphony” bevond zich aanvankelijk buiten de reeks van haar symfonieën. Als ‘Time Frozen’ voor kamerorkest was het ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van de Hamburgers
Er ontstond een concertreeks “Het Nieuwe Werk”. Na latere herziening, die onder meer resulteerde in nieuwe bewegingstitels, werd het stuk haar laatste bijdrage aan het genre. Zelfs als muziek als tijdelijke kunst uiteindelijk het idee van bevriezen, dat wil zeggen stilstaan, ontwijkt, is het nog steeds mogelijk om muzikaal met verschillende ideeën over tijd te spelen. […]
Michaël Zwenzner