programma:
[01] ...Twee gevoelens..., muziek met Leonardo voor spreker en ensemble (1991/1992) 18:58
[02] Schrijven, muziek voor orkest (2002/2003, nieuwe versie 2004) 22:31
Totale speelduur 41:39
Helmut Lachenmann luidsprekers [01]
Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks
Uitgevoerd door Peter Eötvös [01] / Susanna Malkki [02]
Persrecensies:
“Woede soundscapes”
Op 2.3.2019 maart XNUMX heeft dr. Jürgen Schaarwachter www.classik.com:
De klanktaal van Helmut Lachenmann boeit vanaf de eerste maten. (…) In beide werken is het Symfonieorkest van de Beierse Radio niet alleen goed voorbereid, maar ook zeer geïnspireerd en vol kleur. De opname uit juli 2011 onder leiding van Susanna Mälkki doet allerminst onder voor de cd-première onder leiding van Sylvain Cambreling.
lees hier de volledige recensie
Rainer Nonnenmann schrijft in nummer 2.2017:
“Dankzij de grote helderheid worden de twee polen van deze muziek bijzonder goed begrepen: enerzijds de tekst van Leonardo da Vinci, die is opgedeeld in individuele fonemen en lettergrepen, waarvan de complexe deconstructie de luisteraar niettemin moeiteloos kan reconstrueren als een begrijpelijke verhaalstroom. ; aan de andere kant de puur muzikale opeenvolging van de nauw met elkaar verweven spraak en instrumentale klanken, die elkaar op materiaalspecifiek niveau voortzetten en becommentariëren. (…) Iedereen die de taalstructuren ontcijfert, zal onvermijdelijk ook muziek horen, en iedereen die naar de klanken luistert, zal ook de tekst volgen.”
06/16
05/2016
"...twee gevoelens..., muziek met Leonardo (1992) is gebaseerd op een parafrase van de eigen woorden van de kunstenaar (gesproken door de componist) in een stuk dat het gevaar en de opwinding oproept bij het verkennen van het onbekende, typerend voor Lachenmanns eigen denken. schrijven (2004) ziet dat hij de structurele eigenschappen van het orkestrale timbre en de textuur in behendig ingetogen termen onderzoekt. Beiden krijgen verzekerde lezingen uit de Beierse symfonie.” (Richard Whitehouse)
klassiek
april 2016
02/2016
Medio siglo de concrete instrumentale muziek
"Om de superinvloeden van Nono te laten horen, terwijl we de andere kant op reizen, is dat de concrete instrumentale muziek."
Met deze verwijzing naar Helmut Lachenmann (Stuttgart, 1935), in het onderzoek dat in 2015 met de componist van de componist in Porto werd uitgevoerd, tijdens het proces van superación van de impronta dat zijn apparaat estético heeft ontvangen voor een deel van zijn leven maestro, Luigi Nono, tijdens de jaren van Italiaanse opleiding in Venetië, van 1958 tot 1960; Door de invloed van Lachenmann wordt een groot deel van zijn eerste productie uitgebreid, met voorbeelden die entrevista tot in detail beschrijven, zoals de piano Echo Andante (1961).
Sería in 1966, met de compositie van het stuk voor slagwerk Interior I, en de compositie van partijen als Notturno “Müsik für Julia” (1966-68), o Trio fludo (1966-68), cuando Lachenmann encuentra su propia sintaxis, ese Model van de productie Sonora Articulado a Través de la Musique Concrète Instrumental, Fuertement Caracterizado Por la Fisicidad, El Gesto Y la Applicatie Masiva de Técnicas Extendidas a Instrumentos Tradicionales Cuya Sonoridad, de ESTE MODO, ES COLLATAM duck Reinventada, Dentro de Todo un Concepto Artístico Marked door significados de corte filosófico, sociaal en politiek, min of meer expliciet. Het werd in 2016 herdacht, in tanto, de middelbare leeftijd van de geboorte van concrete instrumentale muziek, uitgebracht in 2015 in de muziekwereld die 80 jaar lang in Stuttgart werd gevierd.
De discografie van NEOS is bijna vier jaar geleden op de markt gevierd, precies op 27 november, de cumpleaños van de componist, van SACD's met geregistreerde tomados en direct op het festival Musica Viva, afgelopen jaar 2011, 2013 en 2014; we zijn verdeeld in onze compacte boeken die geen nieuwigheden presenteren met geregistreerde partituren, en een andere interpretatie ervan is desigual, als er drie registers zijn die de mogelijkheid bieden om een europees orkest te spelen dat meer in het hedendaagse repertoire, het symfonieorkest speelt van de Bayerische Rundfunks, gevormd dat er drie lezingen over onze celeridad zijn: curiosa, de drie versies worden steeds sneller weergegeven voor een van deze pagina's Lachenmannianas.
De eerste SACD, overeenkomend met deel 23 van het festival Musica Viva op de sello NEOS (11423), is geïntegreerd in de partitura voor piano en orkest Ausklang (1984-85), met Pierre-Laurent Aimard op het toetsenbord en Jonathan Nott op de podio. Het is niet de eerste keer dat u nu een nieuw dagboek bezoekt [lege reseña], omdat u al de claves van een taart ontdekt in de functiemodus van het orkest van 'super-piano', indagando de resonantie en de eco's in de ruimte , de combinatie, de klank en de compositie van de timbres, de effecten van de gitaar, of het uitgebreide gebruik van het pedaal dat uit de solo opstijgt. Het orkest functioneert als een pianoversterker, waardoor een continu effect en instrumentale actie tussen de solist en de totale coördinatie mogelijk is, die zich in verschillende richtingen en boodschappen verspreidt, in een zeer aantrekkelijke en indrukwekkende vorm.
Nu we er over nadenken dat deze nieuwe les de timbres van een mode bepaalt die niet volledig is op de concrete instrumentale muziek, resulteert dit in een escorado die een meer Roma- en conventioneel impronta-effect heeft. Het is ook gedeeltelijk een voortzetting van het orkest en het concept van de piano van Pierre-Laurent Aimard, maar de voldoening van een partitura als de finale, zodat deze een aantrekkingskracht heeft in geen enkele vergelijking tussen de twee, en ook Messiaen, Ligeti, o Kurtág, die de propio Lachenmann is, ten tijde van zijn eclosie en het karakter van zijn interventies. Bovendien legt Aimard tonen van de vorm van zijn leven bloot, gedefinieerd en 'bella' op een gevoel dat niet in aanmerking komt voor al het natuurlijke dat deze muziekprecies is: veel meer rug en ruis, een idee dat dit is vóór een deel van de Lachenmanniaanse donde Het pensamiento Armónico bloeit op een meer expliciete manier. Zoals u kunt zien, horen we tijdens momenten van het Beierse Radio Symfonie Orkest de verdadero poderío, seguiría recomendando as referencia en Ausklang la grabación -también en vivo- de Ueli Wiget aan piano met Markus Stenz als dirigent a la Ensemble Modern Orchestra (Ensemble Modern Medien EMCD-003), in een register met veel meer 'idiomático', dat alleen de maximaal mogelijke aanbeveling heeft op basis van de resultaten in april 2008. Estábamos, además, ante una lectura por parte de Stenz más paladeada, con sus 54: 40 minuten van de duur van 48:13 uur van Jonathan Nott, een prijs die een paar mensen niet meer nodig hebben om deze espectros armónicos afloren te zien, om de instrumentele ademhalingscapaciteiten te gebruiken en hun definitie te zien als de versie van Wiget en Stenz : meer acerada, extrema en furibunda. Opgenomen in de versie van Aimard en Nott geregisseerd door Peter Eötvös in 1986 aan het begin van het Kölner Rundfunk-Sinfonieorchester, met Massimiliano Damerini als solist - interpretatie van de ster - (col legno WWE 1CD 31862), met een piano veel meer afín het geluid van Lachenmann, en de formatie van Colonia niet op het superlativo-niveau van het Ensemble Modern Orchestra.
Ya in het volume 24 de Musica Viva (NEOS 11424), de eerste keer dat we een van de grote klassiekers van Lachenmannianos vonden: de excelsa “...twee gevoelens…”, muziek met Leonardo (1992), partitura arquetípica en lo que a de algemene toepassing van de concrete instrumentale muziek is refiere; y, zoals hij bij verschillende gelegenheden voorkomt in dit dagboek, een van de mooiste stukken van de laatste editie van de XX. De andere versie van het instrument is verkrijgbaar in een compacte versie van deze instrumentale vreugde, die is gebaseerd op mijn verwijzing naar de collectie van het Ensemble Modern uit 1994, onder leiding van Péter Eötvös (ECM 1789), een nieuwe totaalversie van de stijl , technieken en musical van Helmut Lachenmann -die voor het conjunto de Frankfurt compuso este fragmento (y contrapunto meridional) de su ópera The Girl with the Matchsticks (1990-96, rev. 2000)-. De versie van het Ensemble Modern werd in 2010 opgenomen door het ensemble Norteamericano Signal, onder leiding van Brad Lubman (mode records 252), een radicaal idee, een vreugde en een voortreffelijke definitie in de definitie van de instrumentale actie pelos de punta . Frente a estas lecturas más agresivas, this new registro de Péter Eötvös at frente de la Beierse Radio Symfonie Orkest was meer dan 1995 geregistreerd bij Hans Zender con el Klangforum Wien (Kairos 0012202 KAI): a lectura más pauzeada y serena, con A definitie van sonora klassieker, menos acerada y expresiva. Het geluid van het Orquesta Bávara ligt op dezelfde lijn, met een definitie van gewicht en traditionele ecologie, maar het laat de pasajes die werkelijk virulent en impactvol zijn niet los, evenals de magnífica grabación pone muy en primer plano todo el pasaje central de la partitura, De dynamiek en technologie zijn even verfijnd als sigilosas. Het is om deze reden dat er, conjunto en tegelijkertijd instrumentaal, een opmerkelijke versie bestaat, niet perfect als het Ensemble Modern, maar met een sabor añejo die een onderscheidende positie op deze pagina bevestigt.
Dit is slechts een bijzondere overweging bij dit concert van het festival Musica Viva 2014, dat de vertelling is van de tekst van Leonardo da Vinci (in het Duits in het Duits door Kurt Gerstenberg) en gedragen door Helmut Lachenmann. De cuatro-versies in disco met een Lachenmann als verteller (in de versie revisada voor een solostem, dentro van het originele para-ensemble), dit gaf me meer voldoening met verduidelijking, balans met het instrumentale conjunto, ritmo, dictie en aanwezigheid. De andere capa tekstueel, met de recitatie door een deel van de instrumenten van het gedicht van Nietzsche. Hay en Lachenmann is een personage dat is geschreven voor de vertelling van de “máquina fonética”, maar ook luistert naar het geluid van meer ernstige en matische dingen, hij begrijpt en integreert de tekst beter, en leest deze in een meer compacte en verfijnde muzikale vorm. formulier. Deze serie is met andere woorden de belangrijkste versie van deze versie, maar is ook van zeer goede kwaliteit, wat een grote impact heeft op de consumptie en de ontevredenheid.
Aan het eind van het jaar verscheen de tweede editie op compact disc van de partitura orquestal letter (2002-03, rev. 2004), dus je zult het volgende dagboek tanto bezoeken voor de interpretatie van een lading van het Orquestra Sinfónica do Porto Casa da Música [lege reseña], onder leiding van Matthias Hermann, als onderdeel van het SWR Symfonieorkest Baden-Baden en Freiburg, onder leiding van Sylvain Cambreling (Kairos 0013342 KAI), in een discotheek die in juni 2015 werd uitgebracht en omvat twee aquatische bands live op het festival MaerzMusik 2006 in Berlijn. De nieuwe versie van NEOS is beschikbaar op 8 juli 2011, met het Beierse Radio Symfonie Orkest onder leiding van de Finse Susanna Mälkki. In het onderzoek dat Helmut Lachenmann het afgelopen jaar heeft gedaan, heeft de componist bevestigd dat de muziek "tocaron maravillosamente, increíblemente bien" schrijft, in deze versie dat de NEOS-publicatie naar deze versie verwijst. Wat manificeert, port tanto, de veel positieve waarde van de propio Lachenmann…
…sin embargo, ik heb geen optimistische houding ten opzichte van de componist, maar ik vergelijk deze nieuwe opname nu met de leiding van Sylvain Cambreling a la SWR-orkest, die ik veel meer afín (de new) hoorde in de stijl Lachenmanniano: meer aristada, meer gedefinieerd, meer enfática y arrojada. Además, presenta una duur aanzienlijk burgemeester (26:41 minuten, la de Cambreling; por 22:31, la de Mälkki), die de regisseur Frances emplea en dejar respirar esas irrupciones orquestales de forma más espaciada, in de mode dat de resonanties gaan optreden in lichaam, de grafía sonora se perfila en beschrijft een stilte van een mode más nitido. Zoals de talloze tradities die schrijven omvatten, verspreiden en herformuleren, creo dat een mode meer geschikt is voor Cammbreling, met burgemeester poso en contundencia, kan het voorkomen dat Malkki een tanto maakt voor de uitspraak, despojándolos van de krachtige expressie en De uitstraling die de oorzaak was van de uitbarsting in een entramado dat parecerle was -a priori, ook onderdeel van een mismo rizoma artístico-totalmente extraño. In deze modus, de sutileza en de sentido dialéctico die Lachenmann moet schrijven aan de geschiedenis van zijn verhaal en het doordringen van de geschiedenis in de manos van Mälkki; Presenteer een betere body en karakter van de versie onder redactie van Kairos.
Pakjes, zoals je adelantado, je zoon is goed, je kunt niet bruin worden (en agressief) zoals las de Kairos (SWR) en ECM (Hessischer Rundfunk) voor algunos de los registros ya commentaren. In dit geval koos de Bayerischer Rundfunk voor een tomas muy equilibradas y naturales, algo de agradecer, met uitzonderlijk briljante resultaten op het uur van opname door de stem van de componist in “… twee gevoelens…”, muziek met Leonardo. De compacte presentaties ademen een aantrekkelijk ontwerp, foto's en gegevens van de interpretaties, de tekst van "... twee gevoelens ..." en zeggen een lading van Andreas Günther, die pero bien sintetizados en informatief is. De nieuwe editie is een nieuwe viering van de 80-jarige leeftijd van Helmut Lachenmann, en de registers hebben geen referenties, geen brindan, maar mannen, een muestra de la narration del propio compositor en een van zijn fundamentele blijvende lama's.
Paco Yanez