Jim Franklin: Liederen uit het meer

Zwevend als ochtendmist boven het spiegelmeer
(Allan Marett, Eliza)

Dit werk heeft zich in een periode van zo'n twaalf jaar ontwikkeld, al zijn enkele geluidsbeelden al wat ouder; ze komen uit mijn tijd als compositiestudent in de jaren tachtig. Ik heb eerdere versies van sommige delen uitgevoerd tijdens talloze concerten en Shakuhachi-festivals in Europa, Japan en Australië tussen 1980 en 2008. Ik heb de stukken geschuurd en de algehele compositie ontworpen.

De aard van het werk, en deze opname, is opzettelijk performatief. De shakuhachi, een bedrieglijk eenvoudig ogende Japanse bamboefluit en een zeer fysiek instrument, is in alle bewegingen te horen. Deze fluit en de combinatie shakuhachi / live-elektronica (d.w.z. elektronische verwerking van de fluitgeluiden in realtime) werden door slechts één speler (ikzelf) tegelijkertijd uitgevoerd en opgenomen in enkele, complete opnames - zonder tijdsgescheiden opnames van de elektronica en meestal als directe stereomix. In feite is dit identiek aan de manier waarop de stukken tijdens concerten worden uitgevoerd; er werd een poging gedaan om de nuances (en onvermijdelijke "imperfecties") van een live optreden te reproduceren, in tegenstelling tot de (schijnbare, vaak "lichaamsloze") perfectie van de constructie van een opnamestudio. Voor sommige delen werden alle instrumenten in realtime door mij bespeeld, inclusief de aanvullende elektronische bronnen die verder gaan dan de realtime verwerking van de shakuhachi (bijv. Shakuhachi en Theremin / live-elektronica tegelijkertijd Ripples evenals Shakuhachi/live-elektronica en Haken ContinuuMini tegelijkertijd Oppervlaktespoor). Zelfs waar meerdere synthesizers werden gebruikt, werd de multitrack-technologie tot een minimum beperkt. Zo zijn er de complexe, synthetische geluidstapijten in verwerkt Gespiegelde diepten opgenomen als slechts twee opnamelagen (stereomixen in realtime, soms met gebruikmaking van performatief gemanipuleerde, gesequenced elementen in plaats van als geluids-voor-geluidsopnamen).

Dit betekent dat veel van de delen, ondanks hun complexiteit, door één uitvoerder kunnen worden gespeeld; dit zijn de stukken die ik heb uitgevoerd op festivals enzovoort. Bij de andere sets zijn twee spelers betrokken (Spiraalvormige draaikolken; Klopt, vertrekken) of drie spelers (Spiegeldiepten) nodig voor een live optreden. Deze stukken worden voor het eerst op deze cd gepresenteerd.

Alle stukken zijn semi-gecomponeerde, gestructureerde improvisaties: een vooraf gecomponeerde vorm waarin de "wegwijzers" en keerpunten duidelijk zijn gedefinieerd; maar de exacte route tussen punten zal variëren van prestatie tot prestatie. Ik heb mezelf deze vrijheid gegund, deels omdat ik hou van de focus en gecentreerdheid van een live optreden en improvisatie, en deels omdat de verzameling gebruikte instrumenten zeer eigenzinnig is. Waarschijnlijk heeft geen enkele andere Shakuhachi-speler toegang tot de specifieke synthesizers etc. (aangeschaft tussen 1985 en 2020) die ik gebruikte. Ik vond het daarom zinloos om de stukken noot voor noot samen te stellen en ze in een algemeen leesbare vorm op te schrijven, terwijl het zeer onwaarschijnlijk is dat iemand anders in staat zou zijn de benodigde instrumenten in elkaar te zetten om ze uit te voeren.

Dienovereenkomstig omvatte het compositie- en opnameproces gedeeltelijk het opnemen van meerdere, semi-geïmproviseerde runs van de stukken (of, in sommige gevallen, de geluidslagen binnen de stukken). Vervolgens selecteerde ik de opnames waarvan ik vond dat ze de beste “route” door de stukken vertegenwoordigden.

De algemene titel van het werk en de titels van de afzonderlijke delen komen uit twee bronnen. Ten eerste ben ik al jaren gefascineerd door beelden in de natuurlijke omgeving waarin de algehele vorm min of meer statisch is, maar de details voortdurend veranderen. De voornaamste daarvan zijn beelden van water, stromend of stilstaand: de onophoudelijke, kleine golven en stromingen in een stromende beek, de glinsterende plekken zonlicht op de zee, of (een beeld dat mij is bijgebleven sinds ik het voor het eerst zag, ongeveer 35 jaar geleden). geleden) een bevroren meer in de winter, met vloeiende golffronten, half zichtbaar in het koude middagzonlicht, op een wateroppervlak onder een dunne laag ijs: altijd veranderend, altijd hetzelfde.

Een tweede inspiratiebron voor het werk is de wereld van het boeddhistische denken en ervaren, vooral in de vorm van zen. Water wordt vaak gebruikt als beeld van de geest, soms turbulent, soms kalm en vlak als een spiegel. Voor mij is het ‘meer’ niet alleen een natuurlijk beeld, maar ook een metafoor en object voor meditatie, verdieping en zuivering, altijd met de heldere, stille, spiegelachtige staat als doel: de omgeving van het meer wordt weerspiegeld als zij zijn en worden toch de zichtbare grond of bron die haar voedt.

Voor mij is dat dus zo Liederen uit het meer niet alleen een sonische weergave van beelden uit de natuurlijke omgeving, maar ook een meditatief proces: altijd hetzelfde, voortdurend veranderend, stil en toch voortdurend in beweging.

Jim Franklin, 2020

Vooruit van het spiegelmeer
Onze dromen dansen
(Allan Marett, Eliza)