JUAN MANUEL MARRERO – strijkkwartetten
Over het album
Ik ben altijd van mening geweest dat een componist de diversiteit van zijn compositorische taal moet laten zien, maar ook moet omgaan met tegengestelde of uiteenlopende esthetiek en technieken. De in deze uitgave gepresenteerde kwartetten doen naar mijn mening recht aan beide doelstellingen. Histoire ephémère d'une plume blanche, Het ultieme is onmogelijk en Quatuor pour un tableau (in twee delen) moeten worden begrepen in de context en traditie van hedendaagse Europese timbres en klanktexturen. Aanzienlijk verschillend van deze, bijna op hun esthetische antipoden Twee Amerikaanse strijkkwartetten, twee repetitieve en minimalistische stukken.
Naar de werken
Twee Amerikaanse strijkkwartetten: woont in Central Park (2007)
Het idee om de Amerikaanse hedendaagse muziek te benaderen ontstond als vanzelf in New York, VS, toen ik in 2003 de New York City First Prize for Composition won. Nadat drie van mijn werken waren uitgevoerd in Carnegie Hall en Lincoln Center, componeerde ik deze twee stukken. In het eerste ontwikkelt elke instrumentale stem en elk ritmisch motief zijn eigen routine. Net als de mensen die keer op keer door Central Park lopen.
Twee Amerikaanse strijkkwartetten: Hopper's Nighthawks (2010)
De vier snaren herhalen en wisselen hun stemmen achter elkaar uit, waardoor een gevarieerd ritmisch en melodisch netwerk ontstaat. Vier snaren, zoals de vier figuren op het schilderij van Hopper: twee mannen met hoeden, het roodharige meisje en de barman. Iedereen leeft zijn eigen verhaal, maar alle verhalen lijken op elkaar en eindigen op dezelfde plek: aan de balie, achter het glas.
Histoire ephémère d'une plume blanche (2017)
Door een divers en rijk samenspel van texturen, motieven, kleuren en klankvormen is het werk de muzikale implementatie van een uiterst poëtisch beeld: de langzame, geleidelijke afdaling van een veer, met zijn vele kronkels en bochten, totdat hij lui op de grond ligt. grond. Het werk bestaat in twee versies: voor blaasseptet, slagwerk en strijkers - en voor strijkkwartet.
Het ultieme is onmogelijk (2015)
Nauwkeurige muzikale gebaren en slagen die het geluidsmateriaal zelf geleidelijk opbouwen en vernietigen.
Quatuor pour un tableau: premièrefeest (2010)
Zoals de titel doet vermoeden, is dit kwartet gecomponeerd voor een schilderij: De sfeer van Demiurgo (Acryl op doek, 200 x 400 cm). Het werk is van de Spaanse schilder en goede vriend Juan José Gil (1947–2023). De compositie is grotendeels geïnspireerd op dit schilderij. De bedoeling was om overeenkomsten en parallellen te creëren tussen klanktexturen en plastische vormen.
Quatuor pour un tableau: deuxième party (2010)
Uitbreiding en voltooiing van het oorspronkelijke idee.
Over de muziek
Dit alles gezegd hebbende: ik ben altijd van mening geweest dat muziek eerst gehoord moet worden, dan ontdekt en dus spontaan moet worden beoordeeld of begrepen voordat het wordt uitgelegd. Niettemin zijn deze aantekeningen bedoeld als korte introductie op dit deel van mijn muzikale werk.
Juan Manuel Marrero