infotekst:
STILLE STEEN · MUZIEK VAN LAURIE ALTMAN Elk nieuw muziekwerk streeft naar een vorm van precisie; misschien duidelijker uitgedrukt: een precisie van gevoel en inhoud. In de context van een dergelijke ontdekkingsreis ontstaat een eigenzinnige en tegelijkertijd zorgvuldige keuze van zowel de instrumentale kleurstelling als de muzikale en stilistische expressie, die nodig is om precies te zeggen wat er in zijn geheel gezegd moet worden. Voor mij (als componist van deze muziek) lijkt "Quiet Stone" een cd die niet zo duidelijk "klassiek" van toon klinkt als mijn andere drie producties op NEOS: De composities op deze cd zijn merkbaar korter en minder verfijnd; De werken zijn daarom geschikt voor het opnemen van geïmproviseerde passages en meer spontane gebaren. Tijdens mijn tijd als componist kwam ik in contact met een breed scala aan muzikale kleuren, stijlen en uniciteit die, bewust of zelfs onbewust, naar voren komen als de textuur en de onderliggende structuur van nieuwe werken. Misschien weerspiegelt “Quiet Stone” dergelijke invloeden. Het eerste stuk, Winterpassage, geeft visueel een winterdag weer die mij – ondanks de koude wind – met een zekere warmte ontroerde en verbaasde. De beklijvende cello van Andreas Kühnrich speelt een rol in het werk; een winderige stem die zijn eigen verhaal vertelt. La Musique des Troubadours verbindt een verleden met een heden: een gedicht uit de 12e eeuw van Guiraut Riquier en zijn gevoelens (die krachtige proporties aannemen) ondersteunen de lezing van Isabel Pfefferkorn, die is geïnspireerd op oude zangvormen. Ook een vorm van expressie die gebruik maakt van spaarzame en dunne texturen draagt hieraan bij. De Drie Miniaturen zijn gedateerd 11 september 2001. Er hoeft niets uitgelegd te worden. De rest is – triest – geschiedenis. Standaard wendingen hanteert een volstrekt onorthodoxe benadering van drie Amerikaanse standaarden, waardoor hun schitterende teksten een geheel andere melodische contour en vorm krijgen. Ik ontdekte dat het bieden van gevarieerde melodische alternatieven alleen maar hielp om de intensiteit en nauwkeurigheid van de teksten te vergroten, omdat ze niet langer gebonden waren aan de melodieën die zovelen van ons gewend zijn geraakt te horen. Anders Miolin's 13-snarige gitaar leent Ogen licht een uniek klankkarakter en akoestische scherpte. Anders Miolin geeft dit werk, oorspronkelijk gecomponeerd voor piano, dat hij opnieuw uitvond voor zijn instrument, een teder en weemoedig effect. De Japanse suite haalt haar inspiratie uit een reis naar Japan drie jaar geleden met mijn vrouw Jeannine. In deze vier werken zocht ik naar een scala aan kleuren: van delicaat tot koortsachtig, van ruimtelijk tot complex, met improvisaties als essentieel structureel onderdeel. Voorspel #17, het laatste stuk van mijn pianopreludes, zet in zijn korte tijd een jazzy, meeslepend en energiek raamwerk neer. Dat dit het laatste stuk in de serie was, leek de voltooiing ervan op een ademloze en sympathieke manier naar de eindconclusie te bespoedigen. J's Weg portretteert mijn vrouw Jeannine als de muze die ze voor mij was op de dag dat ik het werk componeerde. Haar inspiratie is eeuwig, en ik blijf zoeken naar verschillende geluidscombinaties en texturen om mijn liefde en fascinatie voor haar constante aanwezigheid in ons leven samen uit te drukken. Persona is een eerbetoon aan de grote Zweedse regisseur Ingmar Bergman en zijn gelijknamige film. Een intense persoonlijke studie van de menselijke psyche, de film reflecteert, net als mijn muziek, op de menselijke stilte (Elizabeth, een actrice, stopte op een avond midden in haar optreden met spreken en bleef sindsdien stil) en geeft het stuk zijn ruimte en de zeer onopgelost karakter inherent aan de muzikale interactie tussen gitaar en piano. 50 MM is een cadeau voor mijn vriend Matthias Mueller voor zijn 50e verjaardag. Vrij, ontspannen, spontaan en interactief… met een andere intensiteit en karakter dan de rest van de werken op de cd. Toch weerspiegelt het werk de manier waarop een muziekstuk zowel binnen als buiten zichzelf beweegt terwijl het zijn weg terugvindt van waar het begon, of misschien wel naar waar het nooit begon. Laurie Altman programma:
|