Manfred Kniel: Manfred Kniel en zijn Reduction Quartet – LOW DOWN MUSIC

Satirische opmerkingen op de cd
LOW-DOWN MUZIEK

Je hoort het “Reduction Quartet” met acht LOW DOWN composities. LOW DOWN MUSIC is een heldere, compromisloos gereduceerde, onafhankelijke muziektaal waarin de basisboodschappen van alle mogelijke muzieksoorten zijn verwerkt. LOW DOWN MUSIC is de muziek van verlichte eenvoud, van vrolijke mislukking - het is muziek van mij.

Manfred Kniel

De eerste titel Burgermuziek – in het Amerikaans Burgermusi – is opgedragen aan de succesvolle Duitse muzikant, componist en producer Dieter Bohlen. Op een strakke, uniforme drum/bas-basis herhaalt het koper oude Italiaans-opera klinkende melodische fragmenten. Midden in het stuk mag de trompettist om muziekeducatieve redenen de eentonige strengheid van burgerlijke of burgermuziek kort onderbreken met een humoristisch freejazz-intermezzo (parodie?).

De tweede titel Naïef, diep en gruwelijk mooi het is echter opgedragen aan onze trombonist Mike Svoboda. Mike werkt nauw samen met de stercomponisten van de hedendaagse muziekscene. Speciaal voor hem werden/worden moeilijke, uiterst complexe tromboneconcerten geschreven. Het Low-Down Tromboneconcert Naïef, diep en gruwelijk mooi aan de andere kant is het (aap) eenvoudig. Het thema is opgebouwd uit drie tonen. Het begeleidende motief van de trompet bestaat uit 2 (zegge: twee) verschillende toonhoogtes. Er is ook een steeds kleiner wordend eenvoudig drum/bas-patroon. Dat is het. Als de solist eenmaal voorbij het thema is, kan hij spelen wat hij wil. Succes.
PS: Ik speelde de prelude van het LOW-DOWN tromboneconcert op een metallofoon die mijn Zwabische grootvader tijdens de oorlog maakte. Kort voor zijn dood – hij lag al op zijn sterfbed – gaf hij mij het instrument. Voor 10 DM.

De derde titel juffrouw blauw is opgedragen aan een Ierse landeigenaar in wiens huis mijn vrouw en ik een heerlijke, bizarre vakantie hebben mogen doorbrengen. De zeer oude, goed opgeleide, adellijke dame leefde vrijwel uitsluitend van koekjes en whisky.

De vierde titel Eclat Ik schreef voor iemand die ik al goed ken, maar die ik graag beter zou willen leren kennen. Ik heb het stuk aan mezelf opgedragen. Meer is er niet meer over te zeggen.

De vijfde titel Gratis en open Ik heb het aan onze bassisten opgedragen. Het Amerikaanse, zuidelijke ‘down home gevoel’ vermengt zich met de opbeurende en geruststellende klanken van een brassband van het Leger des Heils.

De zesde titel Politie is een poging tot een muzikale stripverhaal. De striphelden, twee hoge politiechefs, ontmoeten elkaar regelmatig op een geheime locatie om wat te rommelen. Citaat: “Dit is de enige manier waarop deze taak op de lange termijn kan worden volgehouden.” Er is een dramatische pauze in het midden van de compositie. Zonder waarschuwing bevind je je in de realiteit van een politieke discussieshow op televisie. Twee europarlementariërs discussiëren heftig. Onderwerp: Zal ​​Duitsland verdedigd worden in de Hindu Kush, ja of nee? Terug naar onze striphelden. Het politieagentenduo blijft voor de gek houden. Shit-job, inderdaad.

De zevende titel klaagzang is een mengeling van Afrikaanse polymetrie en een Tsjechische polka. De klaagzang is in majeur geschreven. Afrikanen klagen in majeur, Europeanen in mineur!!!!! Ik heb geen idee of deze stelling waar is. Dat zeg ik nog steeds.

De achtste titel Sneeuwvelden II heeft iets te maken met mijn kindertijd of mijn vroege jeugd. Ik zat toen eerst bij de CVJM en later bij de Boy Scouts. Rond het kampvuur zongen we “geweldige” liedjes, zogenaamde reisliedjes. Eén nummer blijft tot op de dag van vandaag in mijn geheugen hangen. In het refrein van Als de kleurrijke vlaggen wapperen - later zongen we het lied toen we dronken waren - er staat: "Sneeuwvelden flitsen - schijnen van een afstand - land zinkt - in de zee van wolken". Uit deze herinnering ontstond de titel LOW-DOWN Sneeuwvelden II. De muziek van Sneeuwvelden II is een mix van reislied en punkrock, de zogenaamde reispunk. Deze titel draag ik op aan de punkgroep “Die Toten Hosen”.