infotekst:
ORKESTWERK VOL. 2 Sinds zijn vroege werken is Peter Ruzicka constituerend voor het besef dat componeren plaatsvindt in een ruimte van de geschiedenis waarin het verleden niet alleen als voedingsbodem fungeert, maar ook als onderdeel van het heden en als een verzoek daartoe. De dialectiek van de geërfde, onderdrukte en verworpen geschiedenis speelde een bijzondere rol in deze reflexieve creativiteit. Citaten van Alban Berg, Anton Webern, Arnold Schönberg, maar ook oudere meesters als Robert Schumann, Ludwig van Beethoven, Joseph Haydn en Thomas Tallis, maar vooral van Gustav Mahler, verschijnen in zijn werken keer op keer als een kritische spiegel of als een katalysator voor zijn eigen muzikale taal. Na bijna vijf decennia van muzikale creatie kreeg ook het origineel zijn specifieke historiciteit en werd het, net als het buitenlandse, het onderwerp van een late stijl. Uitsterven! Sinister. Ramp. Alle rampspoed, alle nutteloosheid schuilt in deze titel en in het stuk van de oude Franz Liszt dat deze titel draagt. Het behoort tot het late werk waarvan het belang in de jaren zeventig werd erkend en in de prehistorie van het modernisme werd geplaatst. De componist wilde geen bemiddeling meer, geen houding, geen verfraaiing, enkel de gedachten zelf: een beginthema waarop de ‘diabolus in musica’ zijn klankstempel drukt, een dreigende mars, een koraal dat uiteindelijk doorbreekt en ‘quasi organo’ wordt. ”. leidde tot de dood van het stuk. Heinz Holliger vergroot Ster verwijderen via orkestratie. Ruzicka daarentegen laat het materiaal van Liszt door geluidsvelden en gebeurtenissen gaan die hij creëerde: een golf van geluid die opstijgt, vervaagt en hardheid en zuigkracht ontwikkelt, een veld van snelle figuren en fragmenten van motieven, van en verspreide virtuositeit, een versplinterend geluid alsof het gemaakt is van klinkend glasstof. Alle drie vormen ze vaak variabele topoi in Ruzicka's oeuvre. Je zult fragmenten van Liszts pianostuk horen als sonisch verschillend, maar niet allemaal, omdat wat van jou is en wat vreemd is, met elkaar verweven zijn: via een gemeenschappelijk harmonisch verdwijnpunt dat zijn naam eer aan doet, via een gedeeltelijke gemeenschap van substantie en via een innerlijk drama kunnen de spanningen, maar nauwelijks heterogene bronnen worden geïdentificeerd. Ster verwijderen is een nacht- en afscheidsstuk, OVER ONSTAR een geluidsscène met een lange afscheidsblik. Uiteindelijk wordt de toon bepaald door het Liszt-materiaal. Het wordt vertroebeld door Ruzicka's glazige versplinterde geluid, alsof de twee bij elkaar hoorden. TRANS. De titel suggereert overtredingen. De eerste vindt plaats aan het begin, wanneer de muziek ‘uit het niets’ ontstaat, en niet in een ogenblik, maar in een langer proces waarin ze heen en weer beweegt tussen de vorm van de werkelijkheid en de vorm van de mogelijkheid. De tweede situeert zich op de grens tussen kunst en existentiële ervaring. De titels die Ruzicka aan de zeven delen van zijn compositie gaf, geven een idee: Dal niente - overgave - strijd - starheid - in de kern - schimmig, vlucht - herinnering. Het naar buiten gerichte stuk is de uitdrukking van een innerlijk drama, de derde overtreding. De volgorde van de onderdelen – overgave voor Kampf, Aan de binnenkant na verharding - noem dat. Het legt de muzikale structuur van de afzonderlijke secties uit. In de sectie overgave Ruzicka neemt zijn muziek ver terug. Kampf hij componeerde als een klankveld van barstende virtuositeit. Het opgewonden spel condenseert tot fortissimo-beats, wordt onderbroken door momenten van verlamming en onderbroken door algemene pauzes. verharding verschijnt als verlamming als gevolg van interne overmotorische activiteit. Ruzicka splitst de ambivalentie op in zeven klanksymbolen als kader, en in fragmenten uit de Kampf-Deel als midden. Aan de binnenkant lijkt een evocatie van zang in verschillende varianten. Het zesde deel neemt gebarenmateriaal uit de Kampf in de zevende culmineren veel herinneringen driemaal in een orkestrale schreeuw. In TRANS werken twee belangrijke krachten als lagen die loslaten en gedeeltelijk doordringen. Eén lijn leidt van Kampf naar Flucht en verschijnt af en toe in de verharding-Sectie aan. De andere bevat de rustige, langzame delen. In de 25 minuten durende cursus worden veel zaken die in eerdere composities duidelijk naar voren kwamen, gesmolten. Ruzicka verwees op vele manieren naar Mahler, de componist die de muziek naar de moderniteit leidde zonder er zelf in te duiken: naar motieven, thema's, formele processen, tekens en symbolen. Wat H.H. Eggebrecht bij Mahler ‘vocabulaire componeren’ noemde, toonde Ruzicka de uitweg uit de aporie van de nieuwe muziek. Bepaalde klankbeelden en ‘manieren van spreken’ lopen in constante variaties door zijn oeuvre, als sleutels tot zijn specifieke taal. In MAHLER | AFBEELDING, een ‘tweede blik’ op het werk van het premoderne, zijn er verschillende referentieniveaus aanwezig. Het stuk begint met de lange, rustige, hoge toon waarmee Mahlers Eerste symfonie opende, verwart deze tot een klein cluster, verschuift deze en vervormt deze tot een ander randfenomeen van de muziek: ruis. Mahler wordt “vertaald”. Er wordt een glazig geluid ingevoegd, dat snijdende scherpte en beklemmende kracht krijgt. De ritmes van de harp doen denken aan de geboorte van de muziek in Mahlers Eerste en Negende, ze zijn een voorafschaduwing van de drumbeats, herinneringen aan de marcherende stappen die ten grondslag liggen aan het trauma van de nazi-vervolging in Ruzicka's opera CELAN, symbolen van het gedegradeerde en gestolen leven zoals dat vaak het geval is. geval in de werken van Mahler. De ostinato-intensiteit krijg je van de roerende trommel achter het podium. Mahlersignalen coaguleren tot klanken en vermengen zich tot een koraalfragment Parsifaltoon, een moment uit het begin van Ruzicka's opera HÖLDERLIN en het trombonethema uit het eerste deel van Mahlers Tiende symfonie. MAHLER | BILD, zelf een adagio, suggereert een tijd in het midden die rondcirkelt en dreigt stil te staan. Mahlers altvioolsolo, het schokkende terugtrekken van de muziek in unisono, is ingebed in de brede lijn van een canto, dat als representant van de zang het orkeststuk naar het einde leidt. Het eigene en het buitenlandse versmelten zonder hun herkenbaarheid te verliezen. Habakuk draver |
programma:
[01] OVER ONSTAR 11:02
voor groot orkest (2011)
[02] TRANS 25:00
voor kamerensemble (2009)
[03] MAHLER | AFBEELDING 17:45
Geheugen voor orkest (2010)
totale tijd 54:02
Deutsches Symphonie-Orchestre Berlin
Peter Ruzicka, dirigent
Wereldpremière opnames
Persrecensies:
06.10.2014
Retornamos de catalogus van de componist, regisseur, muzieklogo, academicus, leraar en programmeur Peter Ruzicka (Dusseldorf, 1948), voor het tweede deel dat zijn orkest publiceert op NEOS; Compacto dat zich in de discográfica alemana a unos lanzamientos previos bevindt die een primer volume de la obra orquestal (11045) bevat, een dubbele compacto dedicado a la integrale de sus cuartetos de cuerda (10822/23), en een monográfico centrado en su música para pianosolo (11044). Op deze dag komt Ruzicka's project in NEOS niet samen met de schijven en bewerkt door verkopers zoals Wergo of Thorofon, en het eerste deel wordt gepresenteerd in drie wereldwijde grabaciones, dit is een segment dat idéntico derrotero is, si bien ahora centrada en la más recente productie voor orquesta de Ruzicka, met drie delen firmadas tussen 2009 en 2011.
De identiteit van Peter Ruzicka's orkestcompositie omvat mantienen. Terwijl Habakuk Traber een helder beeld heeft voor deze uitgave, heeft de productie van de componist een eenheid gevormd met zijn comienzos met het bewustzijn van een hecho, die de compositie ervan in een historische ruimte schrijft die niet alleen kan worden verondersteld Als inspiratiebron, deze actúa als onderdeel van de presentatie en als ondervraging van deze. Deze vorm van reflexieve creatie geeft toegang tot een belangrijk artikel in de dialectiek van de geschiedenis, tanto asumida como rechazada y repudiada. De Ruzicka is een relatie met de traditie, een wonderbaarlijke fascinatie en ondervraging door de tijd, die geen planteamientos is met de vriend van Hans Zender, een pesar die een soort techniek heeft ontwikkeld en referentieprocessen onderscheidt op zijn numerieke metamúsica, in wat voor soort dan ook herbeschrijven (desde, para, con) partituren van composities in de generieke lijst met inscripties: Beethoven, Schubert, Schumann, Mahler, Schönberg, Berg, Webern, etc. (adem van deze authentieke muziek van het palabra die de dichters van Friedrich spelen Hölderlin en Paul Celan, tan afines en musicalizados por ambos).
De historische aanwezigheid van Gustav Mahler komt vaker terug in de catalogus van Ruzicka, de zee en composities voor de camera en orquestals. MAHLER | BILD (2010) is, uiteraard, een nieuw voorbeeld, een nieuwe inval in de muziek van de Boheemse componist, die gepaard gaat met een tejido de citas menos explícitas, met een aanwezigheid van de muziek in de metamusica más sutil y entreverada. De aanwezigheid van Mahler is gerechtvaardigd, adem uit de fascinatie voor propia die een Ruzicka de obra van het genie Austriaco uitwerpt, voor zijn karakter van bisagra, de noodzakelijke overgang in de traditie van siglo XIX die zich bezighoudt en een productief siglo XX wordt Ruzicka's deel is deel (quizás como extensión de este siglo in el XXI, u kunt zien dat Ruzicka de makers zijn die de geschiedenis van het vaderland hebben meegemaakt). Deze modo, het geweldige nummer dat MAHLER | is BILD heeft de sonoriteiten en klanken zonder remits, fundamentele elementen, opgenomen in de symfonieën Primera, Segunda en Novena de Mahler: respectvol, met de intrinsieke arrangementen van armónicos de las cuerdas; met als thema de trombón van de begrafenisceremonie; y met de sombríos pasos del arpa en el 'Andante comodo' (deze beweging die op deze dag de Cubaanse componist Jorge E. López nos decía "de grote bijdrage van Mahler aan de muziekgeschiedenis" geeft). Todo ello se hilvana, a su vez, met composities van de propio Ruzicka en las que Mahler ya estaba presente, añadiendo un ambiente, a tono vital a pasajes de las óperas Hölderlin (2006-07) en Celan (1998-99). Nauwkeurig, Habakuk Traber heeft de droom van de vervolging van de nazi's in Celan gelanceerd met deze vervolging in de strijd tegen de moord op de Mahler-noveen, maar het kan ook gemakkelijker zijn om de vervolging door de figuren en de muziek van Mahler in het Al te begrijpen emania Nazi, dat Ruzicka nu dejado de denunciar heeft, en dat in de catalogus se reparatie, de positie reforzando zoals hito vertebrador de la historia. Deze nieuwe compositie is als een demuestra, met zijn mobiele aura's, met zijn cirkelvormige karakter, met zijn apariciones en disgregaties, met zijn morfologieën reconstruidas, met een vloeiende stilistische stijl die helemaal abraza is tot een symbool in zijn veelvoud van rotro's.
TRANS (2009) is een pieza de corte existencialista y autobiográfico: de expositie van een proces van lucha, desde la parición del motivo de conflicto (una red ligada y agudísima en las cuerdas enfrentada al piano, with punteos percusivos of the resto de la orquesta , to do ello atomizado y puntillista) hasta the recuerdo final del conjunto de esta deriva de spanningen y contrastes die pugnan entre sí a lo partitura, apareciendo, desapareciendo y reapareciendo convocando diverses tecnicas y stills musicales: de compases van de corte Lachenmanniano voor zijn instrumentaal optreden, heeft een laatste alternatief een extática met gewelddadige explosies, pasando por algunos pasajes die recuerdan (lindando la cita) la marcha funebre con la que arranca the 'Molto sostenuto' de la soberbia ΣΤΉΛΗ (1994), de György Kurtág (minuut 9:25 van TRANS). Como en MAHLER | BILD, algo de feldmaniano en deze Ruzicka tardío, de Morton Feldman van de oude jaren, met zijn uitgebreide kampen van grote serenidade en een sonoridades die ondergedompeld zijn, in het geval van Ruicka met meer cambiantes die in de neoyorquino zijn. Het produceert, zoals het is, een zeer visuele, tweedelige (geen behoefte aan rothkiana, voor het reliëf van een van de delen), met een tono oscuro de base, die de obra, y apariciones que van complejizando esa masa homogeneia, aportando weergeeft Een volume, een tweedimensionaliteit, een diepgaande expressie van politiek en golpeos al más meditatieve continuo. Mondiaal gezien is er meer steun voor artistiek-muzikale muziek dan MAHLER | BILD, de componist is enthousiast over zijn demonen, integreert referenten en kiest een uiteindelijke oplossing die geen enkele oplossing biedt, maar perfect valido voor de vida (als proces).
Het meest recente deel van de drie partituren is OVER UNSTERN (2011), tramada a partir del pianistico S.208 van Franz Liszt, gecombineerd met hedendaagse sonoridades die mij hebben beloond, voor mijn manejo de los crescendi, mijn halo-romantiek en de mode daarvan Als je de vientos hoort, adem dan het punt van de percussie uit, a Wolfgang Rihm. Niemand hoeft te zeggen dat Peter Ruzcika altijd uitkijkt naar Haroldbloomiana 'angustia de la influencia, maar het zijn de componisten die de afgelopen jaren een belangrijke aanwezigheid hebben gehad, een overvloed aan talenten in de weerkaatsing en het prestige van de stijlen in de delen . Het resultaat is gedesillusioneerd: alles in een milieuvriendelijke omgeving waarin de muziek werd gecomprimeerd en die de afgelopen decennia de kaart van de moderniteit heeft getekend, nu nieuw (omdat het allemaal compact is) met een sombrío-karakter , apesadumbrado, siniestro: algo ya marcado por esa mala estrella del original lisztiano.
De interpretatie die ik heb gekregen, is dat het mano van een orkest niet alleen het feitelijke repertoire bevat, maar een conocedora van de muziek van Ruzicka (als de grote uitgave van Wergo (WER 6518-2) in Zuid-Amerika). Als het een discotheek betreft, zal de propio-componist aan de slag gaan met zijn partituren, terwijl hij de eerste registraties heeft; por tanto: disco die algun día etiquetará is zoals ‘historico’. De techniek heeft een totale filiatie met de huidige taal van de Ruzicka, die het resultaat is van veel eco-stijlen die de mensen terugbrengen naar de pas, als ze worden geactualiseerd, resulteren meer abstracte resultaten, geen enkele simbolische. Het is een cijfer, en veel, de ontvangst van het Berlin Orchestra, zijn lichaam en karakter, resultando, een interpretatief niveau, een disco die aan te bevelen is.
De grabaciones, een lading van Deutschlandradio Kultur, zijn zo ontzettend belangrijk, ook al zijn ze erg belangrijk in de kwetsbaarheid van deze delen, waarin de grenzen van de stilte voorbijgaan (escúchense los delicadísimos comienzos de MAHLER | BILD y TRANS), así Así een resultaat van de irrupciones de una vehemencia inusitada (final de TRANS), welke complejo het evenwicht heeft van de evenwichtsbalansen en de saturación sonora. De uitgave is de gebruikelijke van NEOS: voortreffelijk, met een muzikale interpretatie van een vracht -como in het eerste deel- van Habakuk Traber. Esperamos, así pues, een derde deel, een nieuwe weerspiegeling van de geschiedenis van de geschiedenis.
Deze discotheek is gemaakt voor onze recensie door La Quinta de Mahler
Paco Yanez
02 / 2014, Semele nummer 5
De productie van Peter Ruzicka is gebaseerd op zijn composities en zijn compositorische daad, die is ingeschreven in een historiografische ruimte, maar geen enkele inspiratiebron heeft, ook al fungeert hij als onderdeel van het heden en als vragende regisseur. Dit, net als demuestra Dit tweede volume, dat de vormreflex van de creatieve creatie een jong dialect kan creëren met composities en afstanden van verschillende soorten zoals Tallis of Berg.