infotekst:
HET BEEST VAN VELE KLEUREN Er zijn veel componisten van wie monografische cd's zijn gepubliceerd. In de meeste gevallen zijn ze al overleden of moeten ze ongelooflijk beroemd zijn voordat ze deze eer ontvangen. Ik ben noch dood, noch bijzonder bekend, en toch heb ik het grote geluk de grote Duitse maestro Detlev Bork te hebben ontmoet, die vele jaren van zijn kostbare leven heeft gewijd aan het uitvoeren en vervolgens opnemen van mijn muziek, die nu op deze cd is gepubliceerd. Ik zal Detlev voor altijd dankbaar zijn voor zijn vastberadenheid, geduld, kunstenaarschap en de poëzie in zijn ziel waarmee hij deze muziek naar je toe brengt. De muziek die je hier hoort weerspiegelt mijn hele leven als componist, vanaf begin jaren tachtig (Partita nr. 1) tot op de dag van vandaag (De studie van pi), in totaal ongeveer 40 jaar. Toen Detlev en ik deze stukken in de zomer van 2018 opnamen, was het alsof veertig jaar werk werd samengeperst tot een kostbare diamant van tijd, waarbij de fouten uit mijn jeugd en de prestaties van mijn volwassenheid samenkwamen, waar ik kon observeren: genieten en ook kunnen verdragen. Ik zou echt willen dat alle overleden componisten deze prachtige en tegelijkertijd volkomen beangstigende ervaring hadden kunnen hebben! De Partita nr. 1 weerspiegelt veel van mijn vroege invloeden, van Mario Castelnuovo-Tedesco tot Igor Stravinsky tot Claude Debussy. Het is een jeugdig, optimistisch werk. De Partita nr. 1 ging in première door de Australische virtuoos Craig Ogden. Deze opname met Detlev is de eerste opname. De Partita nr. 2, eveneens uit de jaren tachtig, is een serieuzer werk dat me ongeveer zeven jaar kostte om te voltooien, een werkelijk martelende geboorte. Opnieuw zijn er invloeden, moderner en flitsender, maar nu heb ik het gevoel dat ik deze ideeën omarm en meer uitdrukking geef aan mijn kijk op de wereld. Het derde deel bevat multiphonics (ik beweer de eerste te zijn geweest die deze ontdekking deed, althans op deze manier), het klinken van een boventoon gelijktijdig met de toon geproduceerd door de open snaar, die in dit geval het interval van een kwint voortbrengt. op één snaar. Dit wordt bereikt door met de rechter wijsvinger op de 1980e snaar op de 3e fret te slaan. De openstaande E en de boventoon H tegelijkertijd klinken. Raar maar waar! Toen ik in 1984 Londen bezocht, nodigde de Armeense componist Gilbert Biberian mij vriendelijk uit voor een middag om naar mij te luisteren en enkele van mijn composities te bespreken. Hij was inderdaad genereus en opende mijn ogen voor de verschillende mogelijkheden die compositie kan bieden, en hij was zo vriendelijk om mij een uitgebreide lijst met tips te geven die ik werkelijk heb verslonden. Als ik terugkeer naar Australië, heb ik dit Vier afkortingen voltooid. Het spijt me te moeten zeggen dat Gilbert niet zo onder de indruk was van deze stukken als ik had gehoopt (misschien had ik de mogelijkheden die hij overwoog niet nagestreefd), maar deze stukken zijn enkele van mijn favorieten uit deze periode, en ze verschijnen hier voor het eerst op cd. Een veel ambitieuzer werk uit de jaren tachtig Het beest van vele kleuren. Het is veel uitgebreider en de tonale mogelijkheden van de gitaar worden onderzocht en uitgebreid, in overeenstemming met de uitspraak van Segovia: "De gitaar is een klein orkest." Het stuk heette oorspronkelijk collage, een pretentieuze naam uit de jaren tachtig die nooit echt paste. Wat betreft de gitaarwereld zei Detlev ooit tegen mij dat ik als een "kleurrijke hond" was, wat ongelooflijk vleiend was, maar ook een idee waar ik meteen dol op was, en zo ontstond de titel van dit stuk. Voor deze eerste opname heb ik het stuk volledig herzien en opgedragen aan Detlev Bork. De Aigburth-variaties zijn in 1997 geschreven in de eetkamer van mijn oom George in Liverpool, Noord-Engeland. Voordat mijn ouders Frank en Margaret naar Australië emigreerden, woonden ze in de buitenwijk Aigburth in Liverpool en het leek me passend dit romantische stuk aan hen te wijden. De Variaties op een thema van Benjamin Britten werden in 2013 op verzoek van Detlev Bork geschreven voor zijn project ter viering van de 100ste verjaardag van deze wonderbaarlijkste Engelse componist. Ik twijfelde er niet aan welk stuk van Benjamin Britten mij zou inspireren: dat van hem Strijkkwartet nr. 1, en het onderwerp van mijn werk is het buitengewone Andante Sostenuto van het eerste deel. Detlev speelde de première op 9 november 2013 in Heidelberg. Dit is de eerste opname. En uiteindelijk werd het De studie van pi geschreven in 2016. Bij de vingerzetting van gitaristen is de duim van de rechterhand inbegrepen p en de wijsvinger met i toegewezen. Deze studie richt zich op de snelle afwisseling van deze twee vingers. Als gevolg hiervan is het stuk vrij uniek omdat het zich concentreert op een enkele muzikale lijn in plaats van op de akkoord- of contrapuntische stijl die normaal gesproken met de klassieke gitaar wordt geassocieerd. Het biedt een fascinerende kijk op de details die klassieke gitaristen en componisten fascineren. Een van de belangrijkste kenmerken van De studie van pi zijn de vele modi (schalen) die het bevat. Toen ik het componeerde, had ik geen idee of echte interesse in de exacte namen voor deze toonladders. Met mijn oor en mijn hart zocht ik naar deze compositie. Later zei een dierbare vriend en expert op dit gebied, de musicoloog Dr. Dale Harris, elk van de toonladders en de partituur werden vervolgens inclusief al deze namen gepubliceerd door Bergmann Edition (Denemarken). Sommige modi zijn bekend, maar de Hongaarse mineurmodus, de Enigmatische modus en de Octatonische Half-Whole-modus tonen de aandacht van musicologen voor detail waar noch gitaristen, noch componisten ooit van hadden kunnen dromen. Roland Chadwick programma:
|
