ENSEMBLEBOEK I
Een cyclus met gedichten van Erika Burkart voor bariton en instrumenten (1990)
1. SONAAT I (instrumentaal)
Over het gedicht:
Acht lijnen
Wat mij de sterkste maakt
zijn getransformeerd?
Liefde steeds opnieuw,
dat verheft mij
en vernederd
en liet sneeuw achter
met een spoor
God weet waar.
(Uit het boek ‘Minuut stilte’)
2. WAT MOET IK ANTWOORDEN?
Wat moet ik antwoorden,
lichte stem, licht,
als jij
door verschroeide stilte
is de nieuwe naam genoeg voor mij?
(Uit de delen “Fernkristall”, “De transparantie van de scherven”)
Aan wie moet ik het die avond vertellen?
het fonkelen van de oude sterren beangstigt mij,
en dat ik in de war ben omdat vandaag een dag is die duizend jaar geleden is verstreken.
(Uit de delen “Participatie”, “De transparantie van de scherven”)
3. LICHTE MUZIEK I
Achtergrondverlichting in de bergen
Licht
wortelt mij uit,
drijft mij rond,
ik zoek
de blauwe klaproos, ik weet het
de blauwe klaprozen zijn vervaagd.
Op de bergkam Hermes,
avondsilhouet,
hij verschijnt als een herder
met hoed en staf.
Waar lariks brandt
en sneeuw ontmoeten elkaar,
ik ga naar binnen
in de zonnespiegel,
zwart met licht,
alleen
als een gespleten steen.
(Uit het boek ‘Minuut stilte’)
4. NACHTSTUK I (instrumentaal)
5. LICHTE MUZIEK II
Sonnenaufgang
De zon blijft onberispelijk
uit de berg,
Ik kijk zwijgend toe,
omdat het verloren was
zijn de woorden van het oude
Liederen van licht.
Het licht springt van blad naar blad.
(Het) silhouet van een vogel
tijdloos lokaal, Zen-schilderij.
(De) wind trekt vleugels
van wolkenlichamen,
niet elke ochtend heeft een engel.
Ik volg hem op het dauwpad
naar de zielabsorberende dag.
(Uit het boek ‘Minuut stilte’)
6. NACHTSTUK II (instrumentaal)
7. LICHTE MUZIEK III
Middag laag
Plaatsloos van de zon
gloeiende witte stop,
de kogelbus trekt
zijn schaduw.
glazen beglazing; de weg
een droge periode, wit,
tot aan de heuvel
de goudblauwe maïshemel gaat open.
Het licht wordt eruit gezogen,
zuigt je naar binnen, zet je neer
in een ander millennium.
Het uur liep vast,
Lichte verwarring en melancholie.
Dit is de tijd
omdat de geliefden elkaar zijn
verdwaald geraken.
(Uit het boek ‘Het licht in de Clearcut’)
8. ALLES GOUD
Allemaal goud
de stroom neemt zichzelf terug,
van de ster die op jou viel,
De vliegbaan blijft binnen bewaard.
(Uit de delen “Happiness”, “The Transparency of the Shards”)
9. SONAAT II (instrumentaal)
Eerbetoon aan E.B.
Over het gedicht:
Op onze eigen rekening
In het wit. Altijd de doodsjurk, de trouwjurk.
De hand op de wang,
de oogleden half gesloten,
ze luistert naar de andere stem,
Zelf zegt ze liever niet te praten,
stierf te vaak, leefde te veel,
Er komt een tijd, zegt ze
omdat je alleen jezelf hebt
durf te spreken, zwijg,
schriftelijk, om zo te zeggen, en vooral in vragen.
Er is haar zo plotseling niets overkomen
diep en voortdurend blij
zoals de ijdelheden van de aarde:
de ambities van de kunst, de schoonheid van de mens,
landschappen, hun lijnen en kleuren,
blauwe bloemen, rode wolken. Muziek.
De rituelen van het licht, zijn spelletjes op aanvraag,
het bibberen en bibberen in de schaduw
na het bulten en hurken
onder een steile zon,
de hartwarmte van tegels,
toen de ijsstorm woedde -
en het oneindige
Zwanen van sneeuw.
Ze hield van liefde,
ook hun pijn,
verdwalen in je geliefde,
om elkaar weer te vinden
in een andere spiraal
van wat zich daar afspeelt
als in het leven.
Als ze uit de as herrijzen
moet worden blootgesteld,
ze wil met de zwanen
terug naar de aarde.
(Uit het boek ‘Minuut stilte’)
© Ernst Halter
MUZIEK MET 5 TRIOS (2016-2017)
Op het podium staan vijf trio's - indien mogelijk gescheiden: twee strijktrio's met verschillende composities, een houtblazers- en een kopertrio en een trio met harp, piano en drums.
Het werk bestaat uit vier delen:
1) opening: De triostructuur komt voort uit het tutti-akkoord aan het begin, waarbij in de loop van de vier delen totaal verschillende ensembleformaties ontstaan.
2) Pad 1: Een muzikale progressie, een wandeling als het ware, van een startpunt naar een eindpunt; “veranderende landschappen”, sommige met vergelijkbare elementen.
3) Onthouden: Verborgen aanhalingstekens, enz. Echo's van mij 5 madrigalen en Liedjes voor de nacht. Gefluister kan alleen als geluidselement worden waargenomen, de teksten uit genoemde werken blijven onbegrijpelijk.
4) Pad 2: Zoals Chemin 1 – maar op andere gebieden.
Het werk is opgedragen aan dirigent Pierre-Alain Monot.
Rudolf Kelterborn
LIEDEREN VOOR DE NACHT
Muziek in drie delen voor sopraan en kamerorkest gebaseerd op gedichten van Ingeborg Bachmann en Erika Burkart (1978)
Het wordt voor mij steeds moeilijker om iets over mijn eigen muziek te zeggen; Met deze “muziek voor sopraan en kamerorkest” is het voor mij onmogelijk. Het is voldoende om de tekst te lezen: het zijn de echte commentaren op deze compositie. Omdat ik eigenlijk niet geïnspireerd raak door teksten voor muziek, zoek ik vooral naar teksten die aansluiten bij mijn toch al heel concreet ontwikkelde muzikale ideeën. De Liedjes voor de nacht behoren tot de kring van een aantal van mijn composities, die zich bevinden in nachtelijke, fantastische “tussengebieden”.
Rudolf Kelterborn aan Paul Sacher, november 1978
programma:
Ensembleboek I (1990) 27:26
Een cyclus met gedichten van Erika Burkart voor bariton en instrumenten [01] 1. Sonate I 04:31
[02] 2. Wat moet ik antwoorden? 03:14
[03] 3. Lichte muziek I 01:50
[04] 4. Nachtstuk I 03:00
[05] 5. Lichte muziek II 03:41
[06] 6. Nachtmuziek II 02:55
[07] 7. Lichte muziek III 02:26
[08] 8. Allemaal goud 02:10
[09] 9. Sonate II 03:39 Robert Koller, bariton Live-opname Muziek met 5 trio's (2016-2017) 19:12 [10] Ik open 03:28
[11] II Chemine 1 06:15
[12] III Onthoud... 05:46
[13] IV Chemine 2 03:43 Live opname van de première Liedjes voor de nacht (1978) 17:49
Muziek in drie delen voor sopraan en kamerorkest gebaseerd op gedichten van Ingeborg Bachmann en Erika Burkart [14] I 06:44
[15] II 05:59
[16] III 05:06 Sarah Wegener, sopraan Live-opname Totale speelduur: 64:34 Muziekkollegium Winterthur
Viool 1: Ralph Orendain [10–16] · Rahel Cunz [01–09] · Roman Conrad, Claudine Alvarez [14–16]
Viool 2: Pär Näsbom [01–16] · Anzhela Golubyeva Staub, Helge Netland [14–16]
Paars: Nicolas Corti [01–16] · Chie Tanaka, Severin Scheuerer, Ivona Krapikaite [14–16]
Violoncel: Cäcilia Chmel [01–16] · Françoise Schiltknecht [10–16] · Franz Ortner [14–16]
Dubbele bas: Kristof Zambo [14–16] · Egmont Rath [01–16]
Fluit / altfluit / piccolo: Dimitri Vecchi [01–16]
Hobo / Engelse hoorn: Maria Sournatcheva [01–09] · Matthias Arter [10–13]
Klarinet: Sergio Pires [14–16]
Klarinet / basklarinet: Armon Stecher [01–16]
Toeter: Kenneth Henderson [01–09] · Gaëtan Lagrange [10–16]
Trompet: Ernst Kessler [01–16]
Trombone: Frédéric Bonvin [01–13] · Werner Keller [14–16]
Pauken / drums: Kanae Yamamoto [01-09]
Percussie: Lorenz Haas [01–09] · Norbert Uhl [10–16]
Harp: Katrin Bamert [01–16]
Piano: Tamriko Kordzaia [01–09] · Simone Keller [10–16] Pierre Alain Monot dirigent Persrecensies: 
1/2/2020
Kelterborn leeft Het Musikkollegium Winterthur heeft op het spraakmakende NEOS-label een portret-cd uitgebracht met werken van Rudolf Kelterborn, allemaal live-opnames met uitstekende artiesten. (…) Onder leiding van de ervaren dirigent Pierre-Alain Monot, die het werk regisseerde (Muziek voor 5 trio's) wordt toegewijd, ontvouwt zich een complex samenleven en samenleven. (…) Je luistert geboeid, vooral omdat de muzikanten heel aandachtig en met poëtische intensiteit spelen. (…) De muziek van Kelterborn vraagt een hoog muzikaliteitsniveau van de performers, die intuïtief de glinsterende licht-donkersfeer aanvoelen. De sopraan van Sara Wegener is hiervoor perfect, zij zingt hem Liedjes voor de nacht met een aantrekkelijk wisselend timbre, terwijl bariton Robert Koller de veranderingen in de hoofdstem bijzonder effectief gebruikt. Sibylle Ehrismann www.muziekzeitung.ch |
