infotekst:
ORKESTERVERK BORD. 2 Siden hans tidlige arbeider har Peter Ruzicka vært konstituerende for bevisstheten om at komponering finner sted i et rom av historien der fortiden ikke bare fungerer som en grobunn, men som en del av nåtiden og som en forespørsel til den. Dialektikken til nedarvet, fortrengt og forkastet historie tok en spesiell rolle i denne refleksive kreativiteten. Sitater fra Alban Berg, Anton Webern, Arnold Schönberg, men også eldre mestere som Robert Schumann, Ludwig van Beethoven, Joseph Haydn og Thomas Tallis, men spesielt fra Gustav Mahler, dukker opp igjen og igjen i hans verk som et kritisk speil eller som en katalysator for sitt eget musikalske språk. Etter nesten fem tiår med musikalsk skapelse, fikk også originalen sin spesifikke historisitet og ble i likhet med den utenlandske gjenstand for en sen stil. Fjern stjerne! Sinistre. Katastrofe. All katastrofe, all meningsløshet ligger i denne tittelen og i stykket av gamle Franz Liszt som bærer den. Det tilhører det sene verket hvis betydning ble anerkjent på 1970-tallet og plassert i modernismens forhistorie. Komponisten ønsket ikke lenger noen mekling, ingen holdning, ingen pynt, bare tankene i seg selv: et innledende tema som «diabolus in musica» setter sitt lydstempel på, en truende marsj, en koral som til slutt slår gjennom og blir «quasi organo» førte til stykkets død. Heinz Holliger forstørret Fjern stjerne gjennom orkestrering. Ruzicka, derimot, lar Liszt-materialet krysse gjennom lydfelt og hendelser som han skapte: en lydbølge som stiger opp, fortoner seg og utvikler hardhet og sug, et felt av raske figurer og fragmenter av motiver, av forsøkte. og spredt virtuositet, en splintrende lyd som om laget av klingende glassstøv. Alle tre danner ofte variable topoi i Ruzickas oeuvre. Du vil høre fragmenter av Liszts klaverstykke som sonisk forskjellige, men ikke alle, fordi det som er ditt eget og det fremmede henger sammen: gjennom et felles harmonisk forsvinningspunkt som lever opp til navnet, gjennom et delvis fellesskap av substans og gjennom et indre drama kan spenningene, men neppe heterogene Kilder identifiseres. Fjern stjerne er et natt- og farvelstykke, OM UNSTAR en lydscene som tar et langt avskjedsblikk. Til slutt bestemmes tonen av Liszt-materialet. Det er skyet av Ruzickas glassaktige splintrede lyd, som om de to hørte sammen. TRANS. Tittelen antyder overtredelser. Den første skjer i begynnelsen, når musikken oppstår «ut av ingenting», og ikke på et øyeblikk, men i en lengre prosess der den svinger mellom virkelighetens form og mulighetens form. Det andre skjer på grensen mellom kunst og eksistensiell opplevelse. Overskriftene som Ruzicka ga til de syv delene av komposisjonen hans gir en idé: Dal niente - overgivelse - kamp - stivhet - i kjernen - skyggefull, flukt - minne. Det utadrettede stykket er uttrykk for et indre drama, den tredje overtredelsen. Rekkefølgen av deler - overgi seg vor Kampf, På innsiden etter størkning - nevne det. Den forklarer den musikalske strukturen til de enkelte seksjonene. I seksjon overgi seg Ruzicka tar musikken sin tilbake. Kampf han komponerte som et lydfelt av sprengende virtuositet. Den spente leken kondenserer seg til fortissimo-beats, stoppes av øyeblikk av lammelse og brytes opp av generelle pauser. størkning vises som lammelse på grunn av indre overmotorisk aktivitet. Ruzicka bryter ned ambivalensen i syv lydsymboler som en ramme, og i fragmenter fra Kampf-Del som midten. På innsiden fremstår som en fremmaning av sang i forskjellige varianter. Den sjette delen tar gestusmateriale fra Kampf i den syvende kulminerer mange erindringer tre ganger i et orkesterskrik. I TRANS virker to hovedkrefter som lag som flasser av og delvis trenger inn. En linje fører fra Kampf til flygning og dukker av og til opp i størkning- Avsnitt om. Den andre inkluderer de stille, langsomme delene. I det 25 minutter lange kurset smeltes mye som var tydelig i tidligere komposisjoner ned. Ruzicka refererte til Mahler, komponisten som førte musikken til moderniteten uten å gå inn i den selv, på mange måter: til motiver, temaer, formelle prosesser, tegn og symboler. Det H. H. Eggebrecht kalte "vokabularkomponering" i Mahler, viste Ruzicka veien ut av aporien til ny musikk. Enkelte lydbilder og «måter å snakke» går gjennom hans oeuvre i stadige variasjoner, som nøkler til hans spesifikke språk. I MAHLER | BILDE, et «andre blikk» på det premodernes arbeid, flere referansenivåer er tilstede. Stykket begynner med den lange, stille, høye tonen som åpnet Mahlers første symfoni, forvirrer den til en liten klynge, forskyver den, deformerer den til et annet perifert fenomen innen musikk: støy. Mahler er "oversatt". En glassaktig lyd tones inn, som får skjæreskarphet og trykkende kraft. Harpens rytmer minner om musikkens fødsel i Mahlers første og niende, de varsler trommeslagene, minner om de marsjerende skrittene som ligger til grunn for traumet fra nazistenes forfølgelse i Ruzickas opera CELAN, symboler på det fornedrede og stjålne livet som ofte er tilfelle i Mahlers verk. Du får ostinatintensitet fra røretrommelen bak scenen. Mahler-signaler koagulerer til lyder og blandes inn i et koralfragment Parsifaltone, et øyeblikk fra begynnelsen av Ruzickas opera HÖLDERLIN og trombonetemaet fra første sats av Mahlers tiende symfoni. MAHLER | BILD, selv en adagio, foreslår en tid i midten som sirkler og truer med å stå stille. Mahlers bratsjsolo, musikkens sjokkerende tilbaketrekning i samklang, er innbakt i en kantos store linje, som som representant for sangen leder orkesterstykket til slutten. Det eget og det fremmede smelter sammen uten å miste sin gjenkjennelighet. Habakkuk traver |
program:
[01] OM UNSTAR 11:02
for stort orkester (2011)
[02] TRANS 25:00
for kammerensemble (2009)
[03] MAHLER | BILDE 17:45
Minne for orkester (2010)
total tid 54:02
Det tyske symfoniorkesteret Berlin
Peter Ruzicka, dirigent
Verdenspremiereopptak
Presseanmeldelser:
06.10.2014
Retornamos katalogen til komponisten, regissøren, musikklogoen, akademikeren, læreren og programlederen Peter Ruzicka (Dusseldorf, 1948), por medio del segundo volume que de su obra orquestal publica el sello NEOS; Compacto som er i discográfica alemana a unos lanzamientos previos que comprendían a primer volume de la obra orquestal (11045), en dobbel compacto dedicado a la integral de sus cuartetos de cuerda (10822/23), og en monográfico centrado en paraús pianosolo (11044). På denne dagen kommer ikke Ruzickas prosjekt i NEOS sammen med platene og redigert av selgere som Wergo eller Thorofon, og det første bindet presenteres i tre verdensomspennende grabaciones, dette er en segunda entrega sigue idéntico derrotero, si bien ahora centrada en la más nylig produksjon for orquesta de Ruzicka, med tre deler firmadas mellom 2009 og 2011.
Identiteten til Peter Ruzickas orkesterkomposisjon inkluderer mantienen. Tal y como señala Habakkuk Traber en su lucido ensayo para esta edición, la produksjonen del komponist alemán «ha ido unida desde de sus comienzos a la conciencia de un hecho, que el acto compositivo se inscribe en un espacio histórico donde el pasado noone supone una Fuente de inspiration, dette actúa som en del av presente og som interrogante dirigido a este. Denne formen for refleksiv skapelse innrømmer et viktig papir i den dialektiske juego med historien, tanto asumida como recchazada y repudiada». Ruzicka er en relación med tradisjonen, en mirada fascinada e interrogante al pasado, que no pocos planteamientos med el también alemán Hans Zender, en pesar de que cada uno haya desarrollado técnicas y prosesser referenciales distinctes en met sus numerosas, en la sus numerosas. reescriben (desde, para, con) partituras de compositores en cuya deriva genealógica ambos se inscribed: los Beethoven, Schubert, Schumann, Mahler, Schönberg, Berg, Webern, etc. (además de esos auténticos músicos de la palabra que fueron los poetas Hölderlin og Paul Celan, tan afines og musicalizados por ambos).
Gustav Mahlers historiske tilstedeværelse er mer tilbakevendende i katalogen over Ruzicka, havet og komposisjoner fra kamera og orquestals. MAHLER | BILD (2010) er, obviamente, et nytt eksempel, et nytt inngrep i musikken til den bohemske komponisten, som kommer med en tejido de citas menos explícitas, med en tilstedeværelse av musikken i metamusica más sutil y entreverada. Tilstedeværelsen av Mahler er rettferdig, además de por la propia fascinación que en Ruzicka eierce obra av geniet Austriaco, por su carácter de bisagra, de transición necesaria en la que la rica tradisjon del siglo XIX se engasta y abre a prolífico siglo XX Ruzickas del er en del (quizás como extensión de este siglo en el XXI, pues diría que Ruzicka es de los creators que ha hecho del pasado siglo su patria histórica). Denne modoen, den flotte sangen som er MAHLER | BILD har spilt inn sonoritetene og lydene som ikke har noen forutsetninger, grunnleggende elementer, i Primera, Segunda og Novena de Mahler-symfoniene: respektfullt, med det iboende arrangementet til armónicos de las cuerdas; med et tema for trombonen for begravelsesseremonien; y med sombríos pasos del arpa en el 'Andante comodo' (denne bevegelsen som på denne dagen, den cubanske komponisten Jorge E. López nos decía "Mahlers store bidrag til musikkhistorien"). Todo ello se hilvana, a su vez, med komposisjoner av propio Ruzicka en las que Mahler ya estaba presente, añadiendo un ambiente, a tono vital a pasajes de las óperas Hölderlin (2006-07) og Celan (1998-99). Precisamente, Habakkuk Traber enlaza the persecución dreamática de los Nazis en Celan med denne persecución inmisericorde de la muerte que acecha en la Novena de Mahler, algo que podemos fácilmente comprender como trasunto de la persecución sufrida por Ala de Mahler en la figura y emania Nazi, at Ruzicka nå har dejado de denunciar, og at i katalogen se reparasjon, reforzando posisjonen som hito vertebrador de la historia. Denne nye komposisjonen er som en demuestra, med sine mobile auraer, med sin sirkulære karakter, med sine apariciones og disgregeringer, med sine morphologías reconstruidas, med en flytende stilistisk stil som abrazaer hele veien til et symbol i sine múltiples rostros.
TRANS (2009) er en pieza de corte existencialista y autobiográfico: utstillingen av en proseso de lucha, desde la parición del motivo de conflicto (una red ligada y agudísima en las cuerdas enfrentada al piano, med puntos percusivos av resto de la orquesta , å gjøre ello atomizado y puntillista) hasta el recuerdo final del conjunto de esta deriva de tensiones y contrastes que pugnan entre sí a lo largo de la partitura, apareciendo, desapareciendo y reapareciendo convocando diverses técnicas of the ycomasechensmannianos: por su tratamiento instrumental, hasta un final donde alternan una desnudez extática con tres violentas explosiones, pasando por algunos pasajes que recuerdan (lindando la cita) la marcha funebre con la que arranca el 'Molto sostenuto' de la soberbia Ή1994Λ), György Kurtág ( minutt 9:25 fra TRANS). Como en MAHLER | BILD, hay algo de feldmaniano en este Ruzicka tardío, Morton Feldman de los años setenta, med sine campos extendedidos de gran serenidad y unas sonoridades que irrumpen súbitamente, en el caso de Ruicka med beskyttere más cambiantes que en el neoyor. Den produserer, som den er, en veldig visuell, todelt (ikke behov for rothkiana, for avlastning av en av delene), med en tono oscuro de base, som gjenoppretter obra, y apariciones que van complejizando esa masa homogenea, aportando Et volum, en todimensjonalitet, en dyp ekspresjonista repleta de polirritmos y golpeos al más meditative continuo. Globalt sett er det mer støtte for kunstnerisk-musikalsk musikk enn MAHLER | BILD, komponisten er enfrenta a sus demonios, integrer referentes y alcanza un final que no parece resolución alguna, algo perfectamente valido para la vida (como processo).
La más reciente de las tres partituras es OVER UNSTERN (2011), tramada a partir del pianístico S.208 de Franz Liszt, aderezado with sonoridades contemporáneas que me han remitido, por su manejo de los crescendi, su halo romántico que y el modo Intrinca abigarradamente los vientos, además del point de las percussiones, en Wolfgang Rihm. Ingen trenger å si at Peter Ruzcika alltid ser frem til Haroldbloomiana 'angustia de la influencia, men det er komponistene som har en viktig tilstedeværelse de siste årene, en overflod av talenter i etterklangen og prestisje av stilene i delene . Resultatet er desillusjonert, for sakens skyld: alt i et miljøvennlig miljø der musikken ble komprimert og som har sporet modernitetens kart de siste tiårene, nå nytt (ettersom det hele er kompakt) med en sombrío-karakter , apesadumbrado, siniestro: algo ya marcado por esa mala estrella del original lisztiano.
Las interpretaciones me han parecido notbilísimas, de la mano de una orquesta ya no solo habitual del repertorio actual, sino buena conocedora de la música de Ruzicka (como dio dio buena muestra el compacto editado por Wergo (WER 6518-2) en sudía). Como en aquel disco, el propio compositor se pone al frente de sus partituras, en lo que son tres registros primicia; por tanto: diskotek som algun día er etiquetará som "historico". Técnicamente hay una filiación total con el lenguaje contemporáneo de Ruzicka, además de resultar muy felles a los ecos estilísticos que el alemán rescata desde el pasado, si bien se enfatisa su actualización, résultando màs bólicos, no. Det er en karakter, og mye, mottakelsen av Berlin Orchestra, dets kropp og karakter, resultando, en nivå tolkning, et diskotek som kan anbefales.
Grabaciones, en last fra Deutschlandradio Kultur, er så veldig viktige, selv om de er svært viktige i delikatessen til disse delene, der stillhetens grenser går i transit (escúchense los delicadísimos comienzos de MAHLER | BILD y TRANS), así As et resultat av irrupciones de una vehemencia inusitada (final de TRANS), som har likevekten mellom dinámicos og saturación sonora. Utgaven er den vanlige de NEOS: utsøkt, med en musikalsk tolkning av en last -como i første bind- av Habakkuk Traber. Esperamos, así pues, et tredje bind, en ny refleksjon av historiens historie.
Dette diskoteket ble laget for vår anmeldelse av La Quinta de Mahler
Paco Yanez
02 / 2014, Samme nummer 5
Peter Ruzickas produksjon er basert på hans komposisjoner og hans komposisjonshandling, som er innskrevet i et historiografisk rom, men ikke har en eneste inspirasjonskilde, selv om han fungerer som en del av nåtiden og som en spørrende regissør. Dette, som demuestra este segundo volum, en que la form reflexiva de la creación ruzickiana establece a juego dialéctico con compositores pasados y remotos tan variopintos like Tallis o Berg.