componist
Biografie:
CHARLES UZOR werd geboren in Udo Mbaise, Nigeria. Op zevenjarige leeftijd kwam hij tijdens de Biafra-oorlog naar Zwitserland. Na zijn afstuderen studeerde hij muziek in Rome, daarna hobo en compositie aan de conservatoria van Bern en Zürich.
In 1986 ontmoette hij de hoboïst Gordon Hunt in Assisi, die hem aanmoedigde om een postdoctorale studie te volgen aan de Royal Academy of Music in Londen. In 1990 ontving Charles Uzor een recitaldiploma en een masterdiploma in compositie aan de Universiteit van Londen.
Hij keerde terug naar Zwitserland en voltooide in 2005 een proefschrift over melodie en innerlijk tijdbewustzijn.
Het oeuvre van Charles Uzor omvat opera's, dans-, orkest- en koorwerken, maar zijn voornaamste interesse ligt bij werken voor kleine ensembles en zang.
Van 1993 tot 1998 werkte hij samen met dirigent Daniel Beriger en het Ensemble La Notte, dat zich specialiseerde in zijn composities, daarna met het gitaarensemble quasi fantasia, het Percussion Art Ensemble Bern, het Carmina-kwartet en de klarinettist Wolfgang Meyer. Er ontstond ook een vruchtbare samenwerking met de kunstenaars Markus Eisenmann (schilderkunst), Philipp Egli (choreografie) en Stefanie Kemper (poëzie).
Uzor's werken omvatten Canto 1 (voor ensemble en zang), Notre Vie (voor stemmen en ensemble), Ricercare (pianoconcert), Go (ballet), Zimzum (voor 2 gitaren), verschillende melodieën, White Paperflowers aflopend op het Tienanmen-plein. (voor 5 cello's), Madrigal (voor zang en percussie), Princess of Samarkand (voor percussie), qui plus aime... (voor percussiekwartet en tape), The Sweetest Life (liederen gebaseerd op teksten van Novalis), Mother Tongue (gebaseerd op Igbo-spreekwoorden), Achnatons Hymnos to Aton uit het operafragment Solar Eclipse en Black Tell, een gezamenlijk werk van vier tot vijf Zwitserse componisten.
Albums:
